Crónica dunha vitoria anunciada

Xa pasou bastante tempo desde que foron as eleccións a Xunta de Centro nas distintas facultades da USC, pero aínda non é tarde para facer unha valoración de como foi este proceso en Ciencias da Comunicación. A diferenza doutros anos, os comicios ían estar a priori bastante disputados. Para nove postos que cumpría ocupar en primeiro e segundo ciclo había 18 candidatos, oito dos Comités, seis de ELGa, dous de Agir e dous de IESGA. A nosa organización partía cunha certa vantaxe froito dos anos de traballo e da consolidada base social, pero por vez primeira tiñamos que facer fronte a unha organización como ELGa, que contaba cunha estrutura artellada e tiña a vocación de desbancarnos na Xunta de Facultade.

A xeito de introdución cómpre dar unha explicación previa que contextualice de onde saíu este colectivo e onde radicaba o seu perigo. Como moitos de vós saberedes, en primeiro de xornalismo dá clase de Ciencias Políticas un profesor tan particular como Miguel Anxo Bastos Boubeta. Para quen non o coñeza, é o coordinador da plataforma do profesorado conservador Converxencia Universitaria e vicedecano da Facultade de Políticas, ademais de defender abertamente unha ideoloxía ultraliberal con carácter caciquil. Se ben é un excelente docente, a nivel político é todo o contrario ao que os Comités defendemos. Non hai máis que botar a vista atrás e analizar como foi o conflito do plano de estudos no seu centro para atopar todas as artimañas que levou adiante desde o decanato para liquidar a disidencia estudantil. Pois ben, este señor foi quen artellou a candidatura de ELGa en Ciencias da Comunicación. Segundo nos recoñeceu en “petit comité”, isto respondía a unha estratexia do Partido Popular de presentarse en todos os centros nos que fose posíbel para tumbar ao nacionalismo estudantil.

Miguel Bastos, coordinador de Converxencia Universitaria

A nosa organización atopábase nun contexto moito máis hostil do habitual. A chegada do PP ao goberno da Xunta supuxo un duro golpe para todo o movemento nacionalista e a dereita quería aproveitar a nosa suposta vulnerabilidade para vencernos tamén no terreo estudantil. Tiñamos diante unha organización cuxo único eixo de campaña era a descualificación e a principal proposta era un suposto cambio totalmente baleiro de contido. Asemade, pretenderon, sen éxito, aproveitar a nosa abstención na votación do decano da Facultade para situarse ao seu carón e gañar a súa complicidade. Afortunadamente, o Comité soubo estar á altura das circunstancias e elaborou unha estratexia electoral que non só permitise vencer á reacción, senón que tamén fortalecese a nosa posición no estudantado, sobre todo naqueles que acaban de chegar á facultade.

A campaña do nacionalismo de esquerda
Cumpría repetir unha serie de mensaxes que aspirabamos a que callasen no estudantado e centrarnos nunha serie de propostas estrela que levabamos no noso programa.

1º. Presentar aos Comités como a única opción do estudantado, xa que somos froito da nosa autoorganización e non da inxerencia de ningún profesor ao servizo de intereses partidistas.

2º. Explicar que o noso traballo vai máis alá da campaña electoral. Estabamos aí antes e estaremos despois.

3º. ELGa é o brazo estudantil do Partido Popular. Carecen doutro proxecto que non sexa expulsar ao nacionalismo de esquerdas das institucións.

4º. Nós somos unha organización con ideoloxía nacionalista e de esquerdas e loitamos por un ensino público, galego, democrático e de calidade.

5º. Contamos cun programa para a facultade integrado nun proxecto nacional de ensino. Destacamos tres grandes puntos:

- Defensa da lingua galega e da súa normalización nun contexto terribelmente hostil.

- Creación dunha radio da facultade de carácter democrático e xestionada polo estudantado.

- Aposta por actividades extracurriculares que complementen a nosa formación en programas informáticos ou utilización de determinadas tecnoloxías.

Coido que após a campaña estes puntos ficaron claros para unha boa parte do electorado. É máis, varias persoas de primeiro curso facían bromas sobre as veces que repetimos a consigna de “ensino público, galego, democrático e de calidade”.

Durante o transcurso da campaña e da precampaña electoral tivemos tres actividades que foron claves para nosa posterior vitoria nas urnas. A primeira foi a charla con Carlos Blanco e Isabel Risco incardinadas no proxecto “Imaxinas vivir nun país normal?”, co que pretendemos dar unha visión positiva do idioma galego. Estes dous profesionais do audiovisual falaron da súa visión da lingua neste campo dun xeito moi ameno e plural. O resultado foi moi positivo, tanto pola asistencia masiva como pola valoración que fixo o estudantado do contido do relatorio. O 25 de novembro, aproveitando o día internacional contra a violencia de xénero, organizamos un videomatón violeta, no que preguntabamos aos compañeiros e compañeiras da facultade sobre diversos temas relacionados co feminismo e a igualdade. A idea a medio prazo é elaborar un vídeo con todo isto e organizar un concurso de curtas para o 8 de marzo. Á xente tamén lle gustou bastante esta actividade por ser moi visual e innovadora. Pero o que realmente inclinou a balanza ao noso favor foi o debate electoral contra ELGa que tivemos nos últimos días de campaña. A aula reservada estaba chea, sobre todo con xente de primeiro, que estivo moi involucrada en todo o proceso electoral. Polos Comités acudimos Miguel Rodríguez e máis eu e por ELGa a súa voceira Lorena Otero e o candidato Raúl Ríos. O moderador foi Xosé Pereira, o decano recentemente elixido. O debate dividiuse en tres bloques: situación da Universidade, Lingua e Facultade, cunha quenda incial e outra final para explicar o noso posicionamento dun xeito máis xeral e pedir o voto. A valoración que fixemos deste debate foi tremendamente positiva por varios motivos. Primeiro porque foi o primeiro destas características que se fixo no noso centro e contou cunha asistencia masiva. Segundo porque os Comités fomos quen de amosar que das dúas organizacións eramos a única cun proxecto serio, coherente e que realmente cría o que facía. Asemade, a ausencia de programa por parte de ELGa (non aparecía nada publicamente até o derradeiro día de campaña) fíxose patente, dándose situacións tan esperpénticas como que un dos candidatos da dereita lía as nosas propostas e reflexionaba sobre elas, sen achegar nada en positivo. A nivel electoral, recollemos os froitos desta vitoria sobre todo no alumnado de primeiro, que tivo aos Comités como opción preferente de voto.



O resto da nosa campaña tivo os ingredientes habituais: reparto de programas, pegada de carteis e pasos por aulas explicando o proxecto. Ao realizar esta última actividade houbo algún debate moi interesante con membros de ELGa dos que tamén saímos bastante reforzados. Como detalle curioso, despois de que a dereita presentara o seu programa (no último día de campaña), imprimimos unha voandeira na que iamos desmontando as súas propostas. Distribuímolo por toda a Facultade pouco antes de que rematara o prazo para facer propaganda electoral, de xeito que na xornada de reflexión había por todo o centro un papel titulado “Por que mente ELGa?”

A campaña da dereita
ELGa pecaron de novatos e non foron quen de idear unha campaña efectiva que levase a que mensaxe e siglas fosen coñecidas polo estudantado. Todas as actividades consistiron en tres grandes feitos:

1. Acto de presentación con Bastos, o director de Correo TV, Lorena Otero (voceira de ELGa na facultade) e Adrián Pájaro (coordinador de ELGa na facultade). Á saída, ofrecían pinchos, na mellor tradición do PP da boina. Ao acto acudíu moi pouca xente de Ciencias da Comunicación. Fundamentalmente había xente de ELGa doutras facultades e uns 10 da nosa.

2 .Pegada de carteis e reparto de programas. Estes últimos só apareceron o último día de campaña, con propostas irrealizábeis e populistas. O máis kafkiano foi solicitar un futbolín na cafetaría porque uns rapaces de primeiro llo dixeran de broma o día anterior.

3. Participación no debate coas consecuencias das que antes falamos.

Desenlace
A participación nestas eleccións foi a máis alta desde que eu cheguei á Facultade. Sen ser ningunha marabilla acadamos un 26%, cifra que é substancialmente superior á media da USC. O resultado obtido, tal e como se informa na bitácora dos Comités, é o seguinte:

Electos
Miguel Rodríguez Fernández (Comités) --> 105 votos
Duarte Romero Varela (Comités) --> 101 votos
Alexandre Vázquez Lorenzo (Comités) --> 89 votos
Paula Martínez Casares (Comités) --> 82 votos
Cibrán Tenreiro Uzal (Comités) --> 72 votos
María Fernández Villamarín (Comités) --> 71 votos
Patricia Lamas Rivero (Comités) --> 68 votos
Karina Rivero Conde (Comités) --> 59 votos
Raúl Ríos Rodríguez (ELGa) --> 35 votos

Non electos
Sandra Lema Alvarellos (ELGa) --> 30 votos
Adrián Pájaro Martínez (ELGa) --> 29 votos
Denís Iglesias Llamas (Agir) --> 29 votos
Lorena Otero Santiago (ELGa) --> 27 votos
Daniel Luaces Eiras (ELGa) --> 18 votos
Ángel Mato Álvarez (ELGa) --> 18 votos
Marina Rey Yebenes (IESGA) --> 17 votos
Tamara Peña Vázquez (IESGA) --> 16 votos
David Canto Veiga (Agir) --> 13 votos

Datos de participación
Nº de electores: 736
Nº de electores que votaron: 194
Nº de papeletas válidas: 190
Nº de papeletas nulas: 4
Nº de papeletas en branco: 2
Porcentaxe de participación: 26%

Como en terceiro ciclo non se celebraron eleccións xa que había un único candidato (dos Comités) para dous postos, entrou unha persoa máis de 1º e 2º, o que lle dá un representante máis a ELGa.

Ao abeiro destes datos comprobamos como a nosa organización obtivo unha vitoria contundente, nunhas eleccións nas que primou o voto ideolóxico fronte ao amiguismo, xa que abundaban as papeletas nas que se votaba a unha candidatura completa e non a varias persoas da mesma clase, como pasou noutros procesos.

Podemos concluír que nesta campaña os Comités fomos capaces de fixar ben a mensaxe, de convencer ao estudantado da importancia de votar por un proxecto e non pola xente que coñeces, e de vencer con contundencia á dereita. Mais non debemos relaxarnos, hai que continuar co traballo. Cómpre ilusionar á xente coas nosas propostas e afianzar a todos eses mozos e mozas de primeiro curso que se achegaron á nosa organización. A loita continúa!