Esta é a primeira entrada que escribo desde que me viñen vivir a Londres. Como poderedes imaxinar, agora que non estou en Galiza, a temática que tratarei variará lixeiramente xa que estou a coñecer outras realidades, convivindo con outras culturas, lendo outros xornais e en definitva mudando a miña percepción inmediata do mundo.Gustaríame abrir esta quenda de posts londinenses cunha nova que está a retumbar en todos os medios ingleses: a elección de Ed Miliband como novo líder do Partido Laborista.
Desde que nas pasadas eleccións os laboristas perderon o goberno (que ostentaban desde 1997), abriuse un proceso de debate dentro do partido que levaría á renovación da súa cabeza visíbel. Postuláronse cinco candidatos: Ed Miliband, David Miliband, Ed Balls, Andy Burnham e Diane Abott. Segundo o sistema electoral dos laboristas, hai que repetir a votación até que un candidato obteña a maioría absoluta, e vaise eliminando de cada vez ao que menos votos obtivo. As tres primeiras rondas liderounas David Miliband, pero na derradeira o seu irmán Ed superouno coa escasa marxe do 1,35%.
Durante a campaña electoral, Miliband gañouse o alcume de "Red Ed" polas súas críticas á política que levou o seu partido nos últimos anos, fundamentalmente en materia de dereitos sociais e na guerra de Iraq. Cómpre lembrar que o gran beneficiado da baixada do laborismo foron os Liberal-Demócratas, que capitalizaron para eles boa parte do voto progresista. Por todo isto, parte dos apoios de Ed Miliband veñen do sector máis á esquerda do Partido e das poderosas Trade Unions. Agora ben, ao novo líder nunca lle gustou demasiado este alcume. De feito, durante os últimos días de campaña bromeaba con que seu pai, o sociólogo marxista Ralph Miliband, nunca o tería considerado "Red" e facía todo o posíbel para minimizar ese perfil de esquerda que lle deu parte da opinión pública. Nos seus primeiros discursos como líder do Partido Laborista xa comezou a dar unha de cal e outra de area. Por un lado dicía que apoiaría aos sindicatos, pero que non os seguiría nunha ola de folgas irresponsábeis. Ou que estaba a prol dos servizos sociais pero que non se ía opor a todos os recortes do goberno de Cameron. Quere representar a ruptura co chamado New Labour de Blair, cunha nova xeración de dirixentes e cun certo xiro á esquerda en cuestións sociais. Na economía as diferenzas xa son menores, xa que é partidario de reducir o déficit público e manter un servizos de carácter asistencial para os máis necesitados.
Non me parece que Ed Miliban vaia representar un grande cambio no Laborismo nin que vaia recuperar a confianza da esquerda do Reino Unido, que xa se sentiu traizoada tanto polos gobernos de Blair-Brown como polos Liberal-Demócratas de Nick Clegg. Mentres, alternativas como o Respect Party seguen sen ter o apoio suficiente como para chegar ao parlamento.
Ler máis...
