25 de xullo, Día da Patria Galega

Onte foi 25 de xullo, Día da Patria Galega. É tempo de lembrar que Galiza é unha nación e que como tal ten dereito á autodeterminación, de resaltar o papel do nacionalismo como movemento popular e transformador. Pero sobre todo, é tempo de non dar ao esquencemento, que diría Pondal. Debemos manter sempre presente nas nosas mentes, que a loita pola liberación nacional e social da Galiza, é unha carreira de fondo, na que todas e todos debemos participar. Acadar forza nas institucións ou un estatuto de nación, non son máis que pasos insignificantes para a nosa loita. Porén, hai xente que semella crer que esta é a causa última do nacionalismo, polo que non debemos dar ao esquencemento o noso obxectivo final.


Ler máis...

God Save the Prince

Estes días vénseme á cabeza un anaco dunha canción de Extremoduro que di:

¿Quien va a meterse por el culo mi libertad de expresión,
cuando diga que me cago en la constitución?

Coido que hoxe máis que nunca, estes versos de Robe Iniesta están de plena actualidade. O pasado día 20 de xullo, o xuíz Juan del Olmo ordenou secuestrar o último número da coñecida revista "El Jueves" por mostrar aos príncipes nunha "posición sexual explícita" e "en actitude claramente denigrante e obxectivamente infamante", podendo danar así "o prestixio da Coroa".

Coido que estes feitos non fan outra cousa que evidenciar o precario estado de saúde desta "democracia" na que vivimos. Aínda que que dende o Partido Español (non é socialista nin obreiro) nos queiran pintar un Estado Español idílico, saen á luz temas tan importante coma a escasa independencia do poder xudicial, a impunidade dunha monarquía restaurada polo franquismo ou os progresivos recortes da liberdade de expresión.

Remato con outra canción, Dios Salve al Rey, de Los Muertos de Cristo

Que guapo es el príncipe, me voy a tatuar
su cara en mi culo y la bandera nacional
así cuando vaya al water y me ponga a cagar
me acuerde cada día de la familia real




Ler máis...

Aberto unha vez por semana

Aló polo mes de febreiro, decidín darlle un empurrón a esta bitácora e reavivala. A verdade é que conseguin uns resultados moi bos: bastantes visitas, algúns comentarios e unha brazada de xente que lía as miñas barrenadas. Con todo, pouco a pouco fun deixando esmorecer o bloge por mor da preguiza, os brazos rotos e os exames. Pero agora creo que é un bo momento para continuar con este proxecto chamado Revolta Rockeira, que malia contar con máis de dous anos de historia, non deu arrincado do todo. Como sei que non serviría de nada publicar oito entradas nunha semana e logo volvelo a abandonar, prefiro fixarme uns obxectivos realistas: un artigo por semana como mínimo. O esforzo non é moito e os resultados poden ser moi bos, así que espero que desta vola, dunha vez por todas, decida darlle o empurrón definitivo a Revolta Rockeira.


Ler máis...