tag:blogger.com,1999:blog-26774477891510806262024-02-07T12:15:18.874+01:00Revolta RockeiraNovas REVOLTAS con acordes de ROCKDuarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.comBlogger107125tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-78948542923282506992011-09-01T16:26:00.003+02:002011-09-01T16:27:00.451+02:00Retirada!Pasaron xa seis anos desde que lancei Revolta Rockeira. Este blog serviume para experimentar e comezar a andar nisto das bitácoras de internet. Pero toca avanzar e mudar. Acabo de lanzar outro blog que levarei máis en serio e que me vai consumir moito tempo, así que dou por pechado Revolta Rockeira. Podedes seguirme en <a href="http://www.quebenquedei.blogspot.com/">http://www.quebenquedei.blogspot.com</a><div>
<br /></div>
<div>
Grazas por estardes aí.<br /><div>
<br /></div>
</div>
Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-15175832334534947212011-08-08T20:03:00.014+02:002011-08-08T20:47:32.917+02:00A necesidade de protexer internet do "astroturfing" faise cada vez máis urxente<div><span class="Apple-style-span"><blockquote>NOTA: Este texto saqueino do <a href="http://www.guardian.co.uk/environment/georgemonbiot/2011/feb/23/need-to-protect-internet-from-astroturfing?INTCMP=SRCH">blog</a> que o escritor e xornalista <a href="http://www.guardian.co.uk/profile/georgemonbiot">George Monbiot</a> ten no <a href="http://www.guardian.co.uk/">guardian.co.uk</a>. É unha entrada do 23 de febreiro deste ano. Tiña a tradución practicamente lista desde hai meses, pero quedou perdida debaixo dunha morea de arquivos. Recupéroa agora porque o tema do que fala segue sendo de perigosa actualidade.</blockquote></span></div>
<br />
<br /><span style="font-weight:bold;">A industria tabaqueira utilízao, a US Air Force quere facelo...<span style="font-style: italic; "><a href="http://pt.wikipedia.org/wiki/Astroturfing">astrotufing</a></span>- a utilización dun sofisticado software para esmagar a opinión da xente nos foros de internet - está en ascenso. Como o paramos?</span>
<br />
<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr7Xzrt_ekUVU3Ze_EBTU74PurcqnnVn5QHU-fSlnRLX4by23pCMHm-G4RVGs55gQ7aA2mXwAzCBhQ2HU8Xm8fKCiDgSKSEV42ui952d9T_lnr3CWRkntUULYF7TncWtcXDO-RkVg2UO5l/s1600/Internet-user-in-public-l-007.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr7Xzrt_ekUVU3Ze_EBTU74PurcqnnVn5QHU-fSlnRLX4by23pCMHm-G4RVGs55gQ7aA2mXwAzCBhQ2HU8Xm8fKCiDgSKSEV42ui952d9T_lnr3CWRkntUULYF7TncWtcXDO-RkVg2UO5l/s400/Internet-user-in-public-l-007.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638552389546445794" /></a>
<br /><span class="fullpost">Cada mes hai máis evidencias que suxiren que os comentarios online en fíos e foros están sendo secuestrados por xente que non é quen di ser.
<br />
<br />O anonimato da web achega ás empresas e aos gobernos oportunidades douradas para levar adiante operacións de intoxicación: falsas campañas de base que crean a impresión de que un gran número de persoas están a solicitar ou a oporse a determinadas políticas. Este engano é máis probábel que apareza cando os intereses das empresas e os gobernos entran en conflito co interese xeral. Por exemplo, hai unha <a href="http://www.guardian.co.uk/environment/2006/sep/19/ethicalliving.g2?INTCMP=SRCH">longa historia das compañías tabaqueiras creando grupos de <span style="font-style:italic;">astroturf</span> para combater os intentos de regulación.</a>
<br />
<br />Despois do que <a href="http://www.guardian.co.uk/commentisfree/libertycentral/2010/dec/13/astroturf-libertarians-internet-democracy?showallcomments=true#comment-fold">escribín en decembro</a> sobre o <span style="font-style:italic;">astroturfing</span> online, contactou comigo un soplón. Era parte dun equipo comercial empregado para infestar os foros de internet e os fíos de comentarios en nome de clientes corporativos, promovendo as súas causas e discutindo con calquera que se opuxera.
<br />
<br />Como o resto do seu equipo, finxía ser un desinteresado membro do público. Ou máis ben, para ser máis precisos, como unha multitude desinteresada de membros do público: empregaba 70 perfís tanto para evitar que o detectasen como para xerar a impresión de que había un apoio xeneralizado para os seus argumentos pro-empresariais. Revelarei máis información que me contou cando remate a investigación na que estou a traballar.
<br />
<br />Semella que estas operacións están máis estendidas, son máis sofisticadas e están máis automatizadas do que puideramos imaxinar. Un grupo de hackers políticos obtiveron unha serie de e-mails dunha firma de ciber-seguridade estadounidense chamada <span style="font-style:italic;">HBGary Federal</span> que suxerían que se está a desenvolver un importante arsenal tecnolóxico para afogar as voces da xente real.
<br />
<br />Como <a href="http://www.dailykos.com/story/2011/02/16/945768/-UPDATED:-The-HB-Gary-Email-That-Should-Concern-Us-All">informa o <span style="font-style:italic;">Daily Kos</span></a>, estes e-mails amosan que:
<br />
<br />– As empresas agora usan “software de xestión de personaxes” que multiplican os esforzos de cada <span style="font-style:italic;">astroturfer</span>, creando a sensación de que hai un maior apoio para o que a compañía ou o goberno está intentando facer.
<br />
<br />– Este software crea todo o mobiliario online que tería unha persoa real: un nome, contas de correo electrónico, páxinas web e social media. Noutras palabras, automaticamente xera unha imaxe moi semellante aos perfís auténticos, facendo moi difícil discernir a diferenza entre un robot virtual e un comentador real.
<br />
<br />– As contas falsas poden manterse actualizadas reposteando ou pondo ligazóns de xeito automático a contidos xerados en calquera outra parte, reforzando a impresión de que os posuidores da conta son reais e activos.
<br />
<br />– Os <span style="font-style:italic;">astroturfers</span> humanos poden crear un pasado para estas contas, suxerindo que estiveron ocupados pondo ligazóns ou retuiteando durante meses. Ninguén sospeitará que acaban de chegar á escena co único propósito de atacar un artigo científico sobre o clima ou para debater en contra dos novos controis sobre o sal na comida-lixo.
<br />
<br />–Cun uso intelixente dos <span style="font-style:italic;">social media</span>, os <span style="font-style:italic;">astroturfers</span> poden, en palabras da firma de seguridade, “facer que pareza que un personaxe estivo nun congreso e presentarse a si mesmo como un dos individuos claves como parte dese exercicio... Hai una gran variedade de trucos nos social media que podemos empregar para engadir realismo ás personaxes ficticias”.
<br />
<br />Mais se cadra a revelación máis alarmante é a seguinte.<a href="https://www.fbo.gov/index?s=opportunity&mode=form&id=d88e9d660336be91552fe8c1a51bacb2&tab=core&_cview=1"> A <span style="font-style:italic;">US Air Force</span> licitou a unha serie de compañías</a> para subministrarlle software de xestión de personaxes, que levarían adiante as seguintes tarefas:
<br />
<br /><span style="font-weight:bold;">a.</span> Crear “10 personaxes por usuario, cun pasado, unha historia, detalles de apoio e presenza cibernética que sexa técnica, cultural e xeograficamente consistente... Estes perfís deben ser capaces de aparecer en calquera parte do mundo e interactuar a través dos servizos convencionais online e das plataformas de social media.
<br />
<br /><span style="font-weight:bold;">b.</span> Automaticamente prover aos astroturfers con “IP seleccionadas ao chou a través das cales poden acceder a internet” (un endero IP é o número que identifica o ordenador). Ademais, teñen que cambiar todos os días “ocultando a existencia da operación”. O software debería tamén confundir o tráfico web do astroturfer co “tráfico doutra multitude de usuarios de fóra da organización. Esta mestura de tráfico prové unha excelente cuberta e unha poderosa denegabilidade”.
<br />
<br /><span style="font-weight:bold;">c. </span>Crear “enderezos IP estáticos” para cada personaxe, permitindo a cada astroturfer “parecer a mesma persoa durante o tempo”. Tamén debería permitir “ás organización que frecuentem o mesmo sitio/servizo mudar facilmente os enderezos IP para parecer usuarios normais que se opoñen a unha organización”
<br />
<br />Software como este ten o potencial de destruír internet como un foro para o debate construtivo. Isto pon en perigo a noción de democracia online. Artigos que ameazan cuestións con maior implicación comercial están ser a ser estropeados polo que parecen exércitos de <span style="font-style:italic;">trolls</span> organizados – como podes ver ás veces en guardian.co.uk
<br />
<br />Internet é un regalo marabilloso, pero tamén é un filón para os <span style="font-style:italic;">lobbys</span> corporativos, especialistas en marketing viral e publicistas gobernamentais, que poden operar no ciberespazo sen regulación, responsabilidade ou medo de ser detectados. Daquela, permitídeme repetir a pregunta que xa formulei en artigos anteriores e que aínda non foi respondida: que debemos facer para combater estas tácticas? </span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-76355916634155851102011-08-08T03:06:00.007+02:002011-08-08T03:29:58.142+02:00A derradeira prédica de Judas<span style="font-style:italic;">NOTA: O post gana se o les con</span> <a href="http://www.youtube.com/watch?v=PkfRluZ6Dug">isto</a> <span style="font-style:italic;">de fondo :)</span>
<br />
<br />Xa non teremos moitas máis oportunidades para ver a <a href="http://judaspriest.com/">Judas Priest</a> en directo. A xira mundial que os trouxo a semana pasada a Coruña será a derradeira. Unha vez rematada, tomaranse as cousas con máis calma. Seguirán a dar concertos, pero moi lonxe dos tours con centos de datas e que percorren medio mundo.
<br />
<br />Malia non coller os seus anos dourados, podo presumir telos visto en directo dúas veces. No 2005, cando viñeron por vez primeira a Galiza, e a pasada semana. En ámbalas dúas ocasións eran momentos moi especiais para a banda. O retorno do vocalista <a href="http://www.robhalford.com/index.php">Rob Halford</a> ao grupo, e o tour mundial de despedida. Afortunadamente para nós, ao longo da súa carreira Judas Priest gravou unha morea de actuacións, polo que sempre podemos poñer eses álbums en directo e lembrar o que era escoitalos en vivo. Hoxe quero falarvos de dous deles que, na miña opinión, son bastante representativos.
<br /><span class="fullpost">
<br /><span style="font-weight:bold;"><span style="font-style:italic;"><meta equiv="Content-Type" content="text/html;charset=UTF-8"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH6bDtwdc-nWFaYrVWHxlNWzajkMckt9Sgbc2I65e1uNe69MrWz2rP0ebHmUF5NmGyqjihlnczBtbURfLIKRyWatt70ZUWVErWjl7u3R93bZvCGxqB0yzUNFN62zGHcwsrunB7e65b_H7m/s320/Judas_Priest-Unleashed_In_The_East-Frontal.jpg" style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638289331491086610" />Unleashed in the East</span></span> gravouse en Xapón no 1979, durante a xira posterior ao lanzamento de <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Killing_Machine">Killing Machine</a> (Hell Bent for Leather na edición dos EUA). Foi o primeiro álbum en vivo da banda e tivo tanta boa acollida como polémica. Sempre se dixo que este disco non era realmente en directo senón que estaba gravado en estudo. De feito, os fans daquela entón alcumárono <span style="font-style:italic;">Unleashed in the Studio</span>. Anos despois, <a href="http://www.kkdowning.net/specialreports/otherreports/uite.html">o guitarrista Glen Tipton admitiu que algunha liñas vogais de Halford tiveran que ser regravadas</a> porque durante a actuación tiña problemas de gorxa, pero que mantiveran a maior parte. Controversias a parte, este álbum é un retrato do momento no que naceo heavy metal. Nesta época, Judas Priest xa superara a herdanza de predecesores como Led Zeppelin ou Black Sabbath e acababa de crear un son propio que cristalizaría definitivamente o ano seguinte co lanzamento do <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/British_Steel_(album)">British Steel</a>.
<br />
<br />Entrando xa no contido do álbum, veremos que unha peza moi curta. Aínda que na versión remasterizada de 2001 se lle engadiran temas, o disco orixinal non supera os 45 minutos. Malia todo, concentra unha tremenda forza e parece ser moi representativo do que era un directo de Judas Priest por aquela entón. Musicalmente é moi sólido, e van tomando forma os duelos guitarreiros entre KK Downing e Glenn Tipton que caracterizarían os directos da banda. Cómpre unha especial mención á actuación que fan no tema Victim of Changes, que supera por todos lados á versión en estudo. De feito, é bastante habitual que nos recopilatorios inclúan este directo pola súa xenialidade. Pero o que realmente impresiona do álbum é a voz de Rob Halford. Regravada ou non, a forza e versatilidade que desprende en cancións como The Ripper ou The Sinner fannos entender por que este home está considerado un dos mellores vocalistas da historia do heavy metal.
<br />
<br />O outro disco en vivo do que vos quería ten menos chicha. <meta equiv="Content-Type" content="text/html;charset=UTF-8"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz-YEStLVAGszN5jRKisKVA0eP3O-YhnyBd7Cu1ffPnHhPv4msacppu9cteUcPCg1mUbSk9P_5aM3ZAVO0EZT_nH2Pn3vdRLjbYUQMN6EgEymX_DY5yHZB3kqpCrdN2JiB1X0KBwQ16K8z/s200/folder.jpg" style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 194px;" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638289605985088898" />Editouse ou ano pasado co gallo do30 aniversario do British Steel, o seu álbum máis emblemático. Correspóndese cun concerto do ano 2009 que a banda deu en Florida e no que tocaron todo o British Steel xunto con algún tema de regalo. Non é que este disco sexa nada especialmente espectacular, como si o foi o Unleashed in the East, pero é unha boa mostra do que son a día de hoxe Judas Priest. Ademais, é curioso ver como tocan os seus grandes clásicos 30 anos despois. O tempo pasa por todos, e a voz de Halford xa non é a mesma. Aínda que non é quen de facer os agudos de antano, impresiona o desgarrador que pode ser ás veces.
<br />
<br />É probábel que non poidamos ver a Judas Priest en directo nunca máis, pero con álbums coma estes nunca esqueceremos por que se gañaron o alcume de metal gods.
<br />
<br />
<br />
<br />Podes escoitar o Unleashed in the East premendo <a href="http://open.spotify.com/album/2NDFw84v8oUouELMdzeYsb">aquí</a>.
<br />
<br />Podes escoitar a versión en directo do British Steel premendo <a href="http://open.spotify.com/album/4OwBaU87F1fKR9xAQ5qdhQ">aquí</a>.</span>
<br /><div>
<br /></div><div>
<br /> </div>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-59342014197635792702011-08-04T02:12:00.006+02:002011-08-04T16:49:20.750+02:00A segunda oportunidade dos medios galegos<div style="text-align: center;"><br /></div><a href="http://www.xornal.com/media/images/kiosko//kiosko-xornal/201108/040811.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 180px; height: 253px;" src="http://www.xornal.com/media/images/kiosko//kiosko-xornal/201108/040811.jpg" border="0" alt="" /></a><br />A Nosa Terra, Vieiros, A Peneira, Galicia Hoxe e agora Xornal de Galicia. A sangría dos medios galegos parece non ter outro fondo que o da súa extinción. As crises mundiais da economía e do xornalismo cébanse coas cabeceiras que, en países coma o noso, empregan unha lingua minorizada e ollan a realidade desde unha perspectiva diferente. As causas deste comportamento xa foron analizadas con detalle na rede nos últimos meses: falla de axudas públicas, mala xestión empresarial, crise do papel, pouco compromiso da base social, etc. Por iso mesmo non quero seguir afondando neste autoflaxelamento, senón que prefiro achegar unha serie modestas reflexións sobre o futuro dos medios galegos.<br /><span class="fullpost"><br />O primeiro que nos debemos preguntar é se existe espazo para crear polo menos unha cabeceira de óptica galega na nosa lingua. As fracasa</span><span class="fullpost">das experiencias anteriores pódennos levar a dicir que non, mais hai unha serie de factores que aínda achegan unha certa esperanza. Non podemos esquecer que no noso país hai unha vida cultural relativamente consolidada, que contamos cunha comunidade virtual galegofalante moi activa e que tanto as bases sociais do nacionalismo como do autonomismo poden ser moi receptivas a medios deste tipo. Malia todo, débense de introducir novidades na formulación destes proxectos para que marquen a diferenza a respecto dos fracasos anteriores e garantir a súa viabilidade.<br /><br />O futuro do xornalismo pasa por internet, e no caso galego non vai ser menos. Os consumidores de información migran do papel á rede a pasos axigantados, e este problema afecta tanto ao <a href="http://global.nytimes.com/">New York Times</a> como a <a href="http://www.lavozdegalicia.es/">La Voz de Galicia</a>. <a href="http://guardian.co.uk/">The Guardian</a> acaba de comezar cunha estratexia na que priorizará a súa versión dixital fronte á impresa, El Mundo hai xa tempo que comezou a apostar por plataformas online como <a href="http://quiosco.orbyt.es/">Orbyt</a> e mentres tanto, blogs persoais como <a href="http://www.huffingtonpost.com/?country=US">The Huffington Post</a> remátanse por converter en medios de cabeceira e págase unha millonada por eles. Neste contexto, volvermos teimudos sobre as publicacións en papel semella un erro. Mais o mundo de internet non é tampouco nada doado. Existe un serio problema co modelo de negocio que aínda hai que sortear. Mentres os grandes títulos internacionais tentan achar cal vai ser o mellor xeito de reconverterse en empresas reníbeis, no noso pequeno recuncho do mundo precisamos dunhas ideas sinxelas que nos dean para ir tirando. De entrada penso que debemos ser humildes co alcance que debe ter un medio deste tipo. A todos nos gustaría ter unha cabeceira en galego para enterarnos de todo o que pasa no país, desde economía a deportes, pasando por necrolóxicas e sucesos. Mais sexamos serios, iso non é factíbel. Polo menos de momento.Ao máximo que podemos aspirar a curto ou medio prazo é a ter un medio pequeno, con poucos traballadores, que elabore unha información de moita calidade sobre un número reducido de temas. Cando penso no futuro dos medios sempre acordo do The Huffington Post. Poucas historias, ben traballadas e con moitas colaboracións. Neste país temos unha chea de excelentes blogueiros especializados en temas do máis variados e aos que habería que implicar nun proxecto dixital común.<br /><br /><img src="http://www.periodismociudadano.com/wp-content/uploads/wp-post-thumbnail/tdQzXs.jpg" style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 160px;" border="0" alt="" /><br />Mais aínda que apostemos por un medio modesto, precisamos sacarlle algúns cartos. Polo menos para pagar facturas. Isto non ten unha solución sinxela, mais xa hai quen dá algunhas ideas. <a href="http://www.vilaweb.cat/">Vilaweb</a>, que sempre foi un exemplo de xornalismo dixital en linguas minorizadas, acaba de lanzar un sistema de doazóns para implicar aos lectores. A cambio destas axudas o medio oferta algunhas contrapartidas como descontos en cursos ou o dereito a participar en xuntanzas da dirección do xornal. <a href="http://www.twitter.com/zerovacas">Marcos P. Pena</a> escribiu bastante no seu <a href="http://unventoven.blogaliza.org/2011/07/06/en-galicia-non-hai-xornalismo-dixital/">blog</a> sobre este sistema de micro-mecenas, así como doutra vía de financiamento con moito futuro: a publicidade local. Os medios galegos non achegan ofertas atractivas en internet para os pequenos anunciantes, a pesares de que este soporte permítenos segmentar os usuarios e ensinarlles unha ou outra publicidade en función da súa localización e intereses.<br /><br />Por último, e non por iso menos importante, está o tema da comunidade. Un dixital en galego e de calidade ten que facer unha aposta seria por crear ao redor de si unha potente comunidade virtual. Se ollamos para medios de vangarda como The Huffington Post (si, outra vez) veremos que aí está a clave do seu éxito. A integración coas redes sociais é imprescindíbel a día de hoxe e non só para aumentar a difusión das nosas historias, senón tamén para recoller opinións, correccións e achegas dos lectores a respecto dos nosos produtos. Cómpre entendermos a información como un fluxo en constante movemento, podendo nutrirnos de material e datos que veña do noso público. E pensando nos lectores, un bo dixital ten que ser flexíbel na súa estrutura, permitindo ao usuario organizar o seu perfil en función dos temas e dos autores nos que máis interesado estea. Un medio cunha forte comunidade ao seu redor é un medio cheo de futuro.<br /><br />E cara o futuro é onde temos que mirar nestes momento negros para o xornalismo galego. Cómpre seguir camiñando, aprender dos erros, sermos orixinais, creativos e irreverentes. Hai bos profesionais e hai vontade. E iso sempre é un comezo.<br /><span class="fullpost"> </span></span><div><div></div></div>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-20109990673217912912011-04-12T23:59:00.001+02:002011-08-04T16:50:41.480+02:00De Twitter para o mundo: #democraciarealxa<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-lr7mzP-BMcP1ezdmu6HkpLdQbHrlm668sByvkiUW1gjijDnzWsyYKN3NnMQrkdYnkqFCYIqopM0G6HToHkUC_Zc2Ksl8OjNLV3iDllbe3w0k4fOn97U5zjho4Fto7vlNEXkxWMg5zsyq/s1600/democracia+real+ya+001.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 225px; height: 225px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-lr7mzP-BMcP1ezdmu6HkpLdQbHrlm668sByvkiUW1gjijDnzWsyYKN3NnMQrkdYnkqFCYIqopM0G6HToHkUC_Zc2Ksl8OjNLV3iDllbe3w0k4fOn97U5zjho4Fto7vlNEXkxWMg5zsyq/s320/democracia+real+ya+001.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5637013252459552626" /></a><a href="http://democraciarealya.es/">Democracia Real Xa!</a> é unha destas iniciativas das que falaba <a href="http://revoltarockeira.blogspot.com/2011/04/mocidade-aburrida-mocidade-ate-o.html">onte</a>. Un movemento espontáneo de cidadáns e cidadás froito do malestar co actual sistema económico e os seus xestores políticos. Redactaron un <a href="http://democraciarealya.es/?page_id=466">manifesto</a> no que expoñen os motivos do seu cabreo e o vindeiro 15 de maio convocan mobilizacións en distintas cidades do estado para "amosar a raiba". <span class="fullpost">
<br /><div>
<br /></div><div>Levan unhas semanas movéndose polas redes sociais. Hoxe tiveron algún <a href="http://www.meneame.net/story/facebook-elimina-eventos-democracia-real-ya">problemiña con Facebook</a> relacionado coa desaparición dalgúns dos seus eventos. <a href="http://www.facebook.com/democraciarealya/posts/124085157668103">Parece que se vai solucionar</a>, ou iso din. Pola miña parte, descubrinos en Twitter grazas aos hashtag <a href="http://twitter.com/#!/search/%2315M">#15M</a> e <a href="http://twitter.com/#!/search/%23democraciarealya">#democraciarealya</a> que se ían sumando a outros máis populares como <a href="http://twitter.com/#!/search/%23nolesvotes">#nolesvotes</a> ou <a href="http://twitter.com/#!/search/%23sinmiedo">#simiedo</a>. Isto é o que dicía o outro día Juan Varela da <a href="http://www.estrelladigital.es/blogs/juan_varela/Democracia-tiempo-real_7_935976397.html">democracia en tempo real</a>. Son determinados movementos e accións que comezan nas redes sociais pero que despois teñen consecuencias prácticas no mundo real. Con todo o lío este da Lei Sinde Twitter tremeu, e mesmo fixo que o ex-presidente da Academia do Cine <a href="http://www.elpais.com/articulo/cultura/Despues/gala/dimito/presidente/elpepucul/20110125elpepucul_9/Tes">mudase de parecer e abandonase o cargo</a> por diferenzas coa ministra. Cando no parlamento europeo os principais grupos votaron en contra de voar en clase turista a etiqueta <a href="http://twitter.com/#!/search/%23eurodiputadoscaraduras">#eurodiputadoscaraduras</a> chegou a <a href="http://blogs.elpais.com/trending-topics/2011/04/asi-empezamos-a-llamar-caraduras-eurodiputados.html">trending topic</a> e PP e PSOE <a href="http://www.escolar.net/MT/archives/2011/04/el-sindrome-de-la-clase-turista.html">sairon á palestra</a> para dicir que reconsiderarían o seu posicionamento. </div><meta charset="utf-8"><div>
<br /></div><div>É evidente que as redes sociais están a ter un poder de control e presión sobre o mundo político e económico considerábel. Mais como dicía <a href="http://blogs.publico.es/trabajarcansa/2011/02/02/las-revoluciones-todavia-se-ganan-en-la-calle/">Isaac Rosa nun artigo en Público</a>, as revolucións aínda se ganan na rúa. Por iso me gustan movementos como Democracia Real Xa! , porque ademais de tomar Twitter tamén queren tomar as rúas.
<br /><iframe title="YouTube video player" width="480" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/h86mHWnbGiA" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div></span>
<br />Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-30798882439429166262011-04-11T20:09:00.002+02:002011-04-11T20:17:04.936+02:00Mocidade aburrida, mocidade até o caralloVós que diriades, aburrimento ou apatía? Esta pregunta escoiteina na película <a href="http://www.thetrotskymovie.com/">The Trotsky</a>, unha historia sobre un rapaz de 17 anos que se considera a reencarnación do líder bolxevique. Cando intenta levar a revolución ao seu instituto ten que facer fronte a unha mocidade que semella non ter ningún tipo de interese polas súas proclamas. Mentres que o director do centro pretende facerlle entender que a xuventude é totalmente apática, é dicir, carente das emocións necesarias para comezar unha revolta, o protagonista sostén que os seus compañeiros están aburridos e que precisan dun revulsivo para espertar dese letargo.<br /><span class="fullpost"><br />Non vos quero adiantar como remata a película, pero si que me parece moi interesante o debate que introducen sobre se a mocidade é apática ou está aburrida. Moito tivemos que escoitar nos últimos anos sobre o escaso grao de mobilización da xuventude actual. Sobre todo se nos comparamos coa xeración dos nosos pais, eses que viviron o maio do 68, a transición e todas estas épocas de apoxeo revolucionario. Semella que somos unha decepción. Que malia ser a xeración máis preparada, que contou con máis liberade e máis oportunidades, cando nos putean non facemos absolutamente nada. Pero hai certas cousas que comezan a cambiar. Non tes máis que falar coa xente para comprobar que a capacidade de indignación segue intacta. A ninguén lle gusta botarse cinco anos estudando para logo non atopar traballo. Ou, de atopalo, non cobrar máis de 1000 euros. O cabreo está aí, o que falla son as vías de escape. Non gustan as formas de organización tradicionais de partidos e sindicatos. Vese aos primeiros como corruptos e aos segundos como parasitos. E non falta razón, porque as forzas maioritarias levan moito tempo traballando duramente en deslexitimar o sistema político. Polo tanto á mocidade fanlle falta vías de escape que canalicen ese cabreo e esa frustración. Mais parece que algo se comeza a mover. No Reino Unido os estudantes iniciaron o movemento anti-recortes ao saíren á rúa a protestar contra o <a href="http://www.guardian.co.uk/education/datablog/2010/nov/26/tuition-fees-students">incremento das taxas,</a> en Portugal apareceu a <a href="http://geracaoenrascada.wordpress.com/">Geraçao á Rasca</a>, un movemento apartidario para reivindicar a mellora das condicións para a mocidade. Mobilizacións similares tamén se deron en <a href="http://www.ilnostrotempoeadesso.it/">Italia</a> e Francia. No Estado Español comeza a haber pequenos conatos de resistencia, como a plataforma <a href="http://www.juventudsinfuturo.net/">Juventud sin Futuro</a>, <a href="http://malestar.org/">Malestar</a>, ou todo o ciber-movemento <a href="http://www.nolesvotes.com/">#nolesvotes</a>.</span><div><span class="fullpost"><br /><iframe title="YouTube video player" width="480" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/_rgOFS7UZ2I" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></span></div><div><span class="fullpost"><br />É momento de amosar o noso cabreo. Non nos gusta ler a serie <a href="http://www.elpais.com/especial/preparados/">Pre-parados de El País</a>, nin tampouco que nos chamen xeración perdida. Tampouco nos gusta ter que emigrar porque non hai traballo no noso país, nin non poder mercar unha casa, nin ter contratos precarios. Calquera forma de loita é boa. A través dunha plataforma, dunha organización estudantil, dun sindicato ou dun partido honesto, desde o teu Twitter ou o Facebook. Hai que amosar que existimos e que queremos que se nos teña en conta. Temos que tomar a rúa. Así que, para cando unha Xeración até o Carallo en Galiza? </span></div>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-1929968793412832512011-03-26T12:06:00.004+01:002011-03-26T12:40:54.695+01:00Marcha pola Alternativa!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwrOebna0mg3IvbnrmsFGmpaEJqNwNwWBLkR196E2BGuvSyMvwGWT2KTuNpAKcU88oQ0Sl7vc3Xx6j9Q6fHbL0wDuj4RT2fhWa7pO24__a6vbjQRQWFmZbEUjvn2iBIheJ45O8q8zF_0UU/s1600/march1.gif"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 177px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwrOebna0mg3IvbnrmsFGmpaEJqNwNwWBLkR196E2BGuvSyMvwGWT2KTuNpAKcU88oQ0Sl7vc3Xx6j9Q6fHbL0wDuj4RT2fhWa7pO24__a6vbjQRQWFmZbEUjvn2iBIheJ45O8q8zF_0UU/s400/march1.gif" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5588352217485339746" /></a><br />Hai uns meses a política de recortes do goberno do Reino Unido saltou á opinión pública internacional cando o estudantado saiu á rúa para enfrontar a espectacular <a href="http://www.guardian.co.uk/education/datablog/2010/nov/26/tuition-fees-students">subida das taxas</a> académicas. Foran unhas marchas moi polémicas, das que o que máis trascendeu fóra das fronteiras do UK foi o asalto á sede do Partido Conservador ou ao coche do Príncipe Charles e Camila. Malia todo, a nivel interno supuxeron un auténtico revulsivo na esquerda social e política poñendo en evidencia que se comezaba a formar un bloque popular disposto a combater os recortes. Xa vos falei hai uns meses da <a href="http://revoltarockeira.blogspot.com/2011/01/coaligados-para-resistir.html">Coalition of Resistance</a>, unha gran alianza estatal en contra da contención do gasto público. Pois desde entón ao longo de todo o Reino fóronse formando decenas de grupos de base que actúan local ou sectorialmente. Un dos máis interesantes desde o meu punto de vista é <a href="http://www.ukuncut.org.uk/">UK Uncut</a>, un movemento de acción directa que "ocupa" bancos e sucursais de empresas que evaden impostos de xeito divertido e pacífico. <span class="fullpost"><div><br /></div><div>Os sindicatos, aínda que tardaron, intentan agora canalizar toda esa enerxía que lles ven desde a base convocando unha <a href="http://marchforthealternative.org.uk/">gran marcha</a> en defensa dos postos de traballo, do crecemento e da xustiza. Comezou hai uns 20 minutos en Embankment e rematará cun gran acto en Hyde Park. A <a href="http://www.tuc.org.uk/">TUC</a> (a federación de sindicatos convocante) prevée que hoxe cheguen a Londres 300.000 persoas de todo o Reino Unido en 800 autobuses e 10 trens especialmente fletados para este evento. A capital non vive unha manifestación tan multitudinaria desde o comezo da guerra do Iraq aló polo ano 2003. </div><div><br /></div><div> En breves irei a unirme a esta marcha histórica. Estarei tuiteando as impresións que vaia tendo e pola noite agardo actualizar de novo o blog cun resumo completo. Se queredes seguir en directo o que está a acontecer recoméndovos que lle botedes unha ollada ao que está a facer <a href="http://www.guardian.co.uk/society/blog/2011/mar/26/march-for-the-alternative-live-updates">The Guardian</a> ou que sigades o<a href="http://twitter.com/#!/March26March"> Twitter oficial da marcha</a> e o hashtag #march26.</div><div><br /></div><div>Noutra orde de cousas, e sen ter nada que ver co que está a acontecer no Reino Unido, deséxolles moita sorte aos compañeiros e compañeiras que hoxe <a href="http://oestudantadodenuncia.blogaliza.org/2011/03/23/estudando-loitando-construindo/">están a constituír</a> a nova organización do estudantado galego.</div></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-26810686412499080852011-03-01T13:00:00.003+01:002011-03-01T13:28:25.912+01:00E rachou!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK74-i2Td-vNfwAdSVGYgK2XQZ1sFeaQdibb9JsSoKcnhu_SSZ-VBTLeXQrbR1Bq1uAGhYOPWIKn87l6kVXkJcW52UEk426JeQFKr5aQBdL47DV9h-v-7u9wcKZRaJDGGY1kGKhJePgPZ5/s1600/11722583114nxUjp.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 204px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK74-i2Td-vNfwAdSVGYgK2XQZ1sFeaQdibb9JsSoKcnhu_SSZ-VBTLeXQrbR1Bq1uAGhYOPWIKn87l6kVXkJcW52UEk426JeQFKr5aQBdL47DV9h-v-7u9wcKZRaJDGGY1kGKhJePgPZ5/s320/11722583114nxUjp.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5579085231093875074" /></a>Tanto se tensou a corda que ao final rematou por romper. Este sábado, algo máis de 150 membros dos <a href="http://www.comitesabertos.org">Comités</a> decidiron abandonar a organización ao non garantirse uns mínimos democráticos que permitisen celebrar a Asemblea Nacional con normalidade. Expulsión ilegal de compañeiros, secuestro de censos, verticalización... toda unha serie de agravios que os escindidos foron enumerando nun <a href="http://oestudantadodenuncia.blogaliza.org/2011/02/26/irregularidades-na-asemblea-nacional-dos-comites/">recentemente inaugurado blog.</a><br /><br />Non é que esta decisión me alegre. Sempre fun un firme defensor da unidade do nacionalismo e da esquerda, mais paréceme que foi inevitábel. Cando o ambiente dunha organización se fai tan irrespirábel que non é posíbel traballar, manter a unidade por simple retórica carece de sentido. As persoas que este sábado tomaron a decisión de marchar van poder facer máis polo país e polo ensino galego estando fóra dos Comités que dentro.<br /><span class="fullpost"><br />Que se chegara a esta situación, ten uns claros culpábeis. Podo dicilo porque participei catro anos nos Comités e fixen parte do seu sector crítico. A máxima responsabilidade da ruptura do nacionalismo estudantil recae na <a href="http://www.uniondopovogalego.org/?page_id=144">Unión da Mocidade Galega</a>. Pode que resulte paradóxico culpar da fractura a aqueles que quedaron, pero vou explicar por que. Foi este partido quen exerceu a dirección política dos Comités desde a súa fundación. Tamén foi este partido o que desprazou a toma de decisións cara os seus organismos e baleirou de contido as asembleas nas que todos e todas podiamos participar. Pero sobre todo, foi este partido quen non dubidou en descualificar, insultar e marxinar a aquelas persoas que non opinaban como eles. Nestas circunstancias, o sector crítico aumentou a un ritmo vertixinoso.<br /><br />Eu sempre crin que se eras quen de xuntar un número de xente suficiente, podías darlle a volta a unha organización. Pero cando a dirección renuncia a calquera tipo de principio ético e decencia, isto faise moi complicado. Despois de que se adiase a Asemblea Nacional, de que se secuestrasen os censos, de que o Consello Nacional asumise máis funcións das que debera, de que eliminase a xente dos listados...aínda que poidas acadar a maioría numérica, non quedan ganas. Dáste conta de que independentemente do resultado dunha asemblea, non paga a pena continuar nunha organización na que hai un sector ao que só lle importa manter as súas cotas de poder. Poder para que? Para seguir afundindo o movemento estudantil nacionalista? Para que siga a perder crédito diante do sector ao que nos diriximos? Aos que marcharon dos Comités isto non lles vale. <a href="http://agradomundo.blogspot.com/2011/02/estudamos-para-liberar-galiza.html">Como dicía o amigo Santi Agra</a>, “estudamos para liberar Galiza, non para que nos libere Galiza Nova”.<br /><br /><a href="http://oestudantadodenuncia.blogaliza.org/2011/02/28/comunicado-dos-estudantes-que-abandonamos-os-comites/">O vindeiro 26 de marzo nacerá unha nova organización</a>. É o momento de acumular forzas, de achegar a toda esa xente que a UMG foi deixando fóra, de ser referentes, de traballar con coherencia e rigor e sobre todo de inventar. De non caer no vello, no caduco, no de sempre. Para iso xa van estar os Comités. Cómpre ser firmes no ideolóxico, pero creativos e innovadores no xeito de transmitilo. As persoas que van impulsar este novo proxecto teñen unha dura tarefa por diante. O estudantado galego precisa dunha organización combativa, aberta e coherente. Cómpre crear referentes sociais para o nacionalismo. Sobran os burócratas que apodrecen pechados nos despachos. Hai que destacarse por ser quen de chegar a acordos e por non por feder a sectarismo. Pero sobre todo, precísase unha organización que lle sexa útil ao estudantado e Galiza. Unha organización soberanista, de esquerda, que sexa quen de dar unha resposta contundente ás agresións que está a sufrir o ensino público e galego. Xa non hai máis tempo para mirarse de embigo, hai que loitar. </span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-26649231072861692262011-01-13T23:26:00.000+01:002011-01-14T03:24:06.447+01:00Estudante condenado a 32 meses de cárcereO pasado 10 de novembro, en Londres tivo lugar a máis grande manifestación en contra da suba das taxas. Participaron ao redor de 50.000 persoas e tivo moita repercusión nos medios internacionais cando un grupo de máis dun milleiro de estudantes asaltaron a Millbank Tower, sede do Partido Conservador. Mentres durou esta breve ocupación, un mozo de 18 anos lanzou un extintor baleiro desde o tellado do rañaceos. Afortunadamente, non alcanzou a ningún dos estudantes e policías que estaban nos arredores. Segundo informa <a href="http://www.guardian.co.uk/education/2011/jan/11/student-fire-extinguisher-protests-jailed?INTCMP=SRCH">The Guardian</a>, este rapaz foi sentenciado onte a unha pena de 32 meses de cadea. O xuíz que levaba o caso afirmou que o "dereito á protesta pacífica é moi prezado" e que "aqueles que fagan un uso indebido del aproveitando ocasión para recorrer á violencia, deben agardar longas penas".<br /><span class="fullpost"><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQQCGCVVcLzgqjelgMjudK6G7e4jhNZoKEHI_hyphenhyphenYgj_vr3iam95lO8mMsGwqNSxKvxgtcoYUFSQBOn5hMZl1-gdRRxS7cCyc_RbFaVQd-VemO6AKEs0OSxyczI8g4nclMx2HpVNmI6J_TA/s1600/Edward-Woollard-arrives-a-007.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQQCGCVVcLzgqjelgMjudK6G7e4jhNZoKEHI_hyphenhyphenYgj_vr3iam95lO8mMsGwqNSxKvxgtcoYUFSQBOn5hMZl1-gdRRxS7cCyc_RbFaVQd-VemO6AKEs0OSxyczI8g4nclMx2HpVNmI6J_TA/s400/Edward-Woollard-arrives-a-007.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5561861143236809986" /></a><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span">Fonte: <a href="http://www.guardian.co.uk/education/2011/jan/11/student-fire-extinguisher-protests-jailed?INTCMP=SRCH">The Guardian</a></span></div></span><div><span class="fullpost"><br />Isto é unha chamada de atención ao movemento estudantil inglés, que tralas protestas contra a suba das taxas se situou na vangarda de todo o activismo anti-recortes e que recolleu moitas simpatías en amplos sectores da esquerda. Por esa vontade de dar un castigo exemplarizante esquécese o drama humano que está a vivir este estudante que, aos seus 18 anos, estropeou a vida. Lanzar un extintor desde un tellado é unha irresponsabilidade, mais teño as miñas dúbidas de que a condena fose a mesma se non se tratase dun contexto de loita</span></div>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-71256007554800282052011-01-11T23:59:00.005+01:002011-01-12T04:19:49.072+01:00Achegándonos á esquerda inglesa (I)Inauguro hoxe unha serie de posts sobre a esquerda inglesa cos que intentarei facer unha radiografía dos diferentes movementos e organizacións cos que me fun atopando nestes case catro meses que levo na illa. Non pretendo facer unha análise histórica, nin unha listaxe de siglas, tan só quero compartir os pareceres que vou tendo das diferentes expresións da esquerda neste país.
<br /><span class="fullpost">
<br />Na entrada de hoxe voume centrar nas forzas políticas representadas na <a href="http://www.parliament.uk/business/commons/">Cámara dos Comúns</a>, órgano lexislativo que rexe en todo o Reino Unido. O primeiro que me chamou a atención ao mirar a súa composición é a escaseza de organizacións de esquerda alternativa, especialmente desde que <a href="http://www.therespectparty.net/">Respect</a> perdeu o seu parlamentario (aquí chámaselles MP) nas pasadas eleccións. Pero primeiro botémoslle un ollo á composición da Cámara:
<br />
<br /><meta equiv="Content-Type" content="text/html;charset=UTF-8"><img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/4/4c/Parliament2010UK.svg/739px-Parliament2010UK.svg.png" style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 590; height: 255px;" border="0" alt="" />
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/b/b7/UK_Parlaiment_2010_Key.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 236px; height: 235px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/b/b7/UK_Parlaiment_2010_Key.png" border="0" alt="" /></a>
<br />
<br /></span><div><span class="fullpost"><span class="Apple-style-span" >Gráfico: <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/MPs_elected_in_the_UK_general_election,_2010">Wikipedia</a>
<br /></span>
<br />Dos partidos enriba representados podemos considerar de centro-esquerda ou esquerda os seguintes: <a href="http://www.labour.org.uk/">Labour Party</a>, <a href="http://www.snp.org/splash">Scottish National Party</a>, <a href="http://www.sinnfein.ie/">Sinn Féin</a>, <a href="http://www.plaidcymru.org/content.php?lID=1">Plaid Cymru</a>, <a href="http://www.sdlp.ie/">Social Democratic Labour Party</a>, e <a href="http://www.greenparty.org.uk/">Green Party of England and Wales</a>. Se desta lista quitamos ás formacións nacionalistas (non vou falar delas nesta serie porque ao vivir en Inglaterra non teño demasiada información) tan só nos quedan os laboristas e mailos verdes. Destes dous partidos, o único que podemos considerar que presenta un proxecto de esquerda realmente transformadora é o Green Party, xa que o Labour fai parte desa socialdemocracia que asumiu ao cen por cen a axenda neoliberal. Daquela por que falar do laborismo nun artigo sobre a esquerda? Pois porque tanto dentro do seu grupo parlamentario como no seo da organización existe unha corrente, non maioritaria mais si significativa, que mantén un posicionamento realmente progresista e transformador. Non afondo máis nisto xa que quero dedicarlle unha entrada enteira a esta ala radical do Labour Party.
<br />
<br />Mais por que non hai en Inglaterra unha forza política de esquerda alternativa cunha representación electoral digna? Na miña opinión hai dúas grandes razóns. A primeira ten un carácter histórico, e é a falla dun proxecto político de tradición comunista. No Reino Unido, o <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Communist_Party_of_Great_Britain">Communist Party of Great Britain</a> sempre foi unha organización moi marxinal e tan dependente de Moscova que non sobreviviu á caída da URSS. Noutros países europeos os vellos Partidos Comunistas aínda xogan a día de hoxe un papel relevante na esquerda alternativa. Aí temos o <a href="http://www.pcp.pt/">PCP</a> en Portugal, o <a href="http://inter.kke.gr/">KKE</a> en Grecia, <a href="http://die-linke.de/politik/international/english_pages/">Die Linke</a> en Alemaña ou <a href="http://www1.izquierda-unida.es/">Izquierda Unida</a> no Estado Español. Son forzas minoritarias pero cunha tradición o suficientemente arraigada como para teren unha representación estábel. O segundo motivo desta falla de proxectos políticos tranformadores é a lei electoral do Reino Unido. <a href="http://www.parliament.uk/about/mps-and-lords/members/electing-mps/">Para elixir a cada un dos 650 Membros do Parlamento</a> divídese ao electorado en distritos, de xeito que cada un deles achegue tan só un representante á Cámara dos Comúns. Esta norma, que só permite ao candidato máis votado converterse en MP, favorece aos dous grandes partidos estatais e fai moi difícil a entrada de forzas políticas alternativas.
<br />
<br />A primeira aproximación á esquerda inglesa é desalentadora, mais en vindeiras entregas desta serie iremos vendo que, malia todo, tamén ten aspectos moi positivos e interesantes. Iso si, haberá que ir a buscalos a fóra do parlamento.
<br /></span></div>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-60781714461618290762011-01-10T23:40:00.000+01:002011-01-11T03:04:28.795+01:00Das emocións, ETA e Rubalcaba<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWU-qVhhYsGJuTEN3UomYygoY5ILeKQ_eRY0VFuyt2tFTZdZTJCSaD8bqlBigSEuIHZ-jadQuIvc2ytfM_BIpOgmn_pARncBh9ItIAiz4zRxKKjfGSO7O8z3do5gh2d6G-4wEy4SL9cEgv/s1600/t_ar.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 149px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWU-qVhhYsGJuTEN3UomYygoY5ILeKQ_eRY0VFuyt2tFTZdZTJCSaD8bqlBigSEuIHZ-jadQuIvc2ytfM_BIpOgmn_pARncBh9ItIAiz4zRxKKjfGSO7O8z3do5gh2d6G-4wEy4SL9cEgv/s320/t_ar.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5560732082837951298" /></a><br />Recoñezo que me deixei levar pola emoción. Cando esta mañá prendín o ordenador e lin o <a href="http://www.gara.net/azkenak/01/242252/es/Aprovechar-momento">comunicado de ETA</a>, leveime unha alegría. Tal e como lle solicitaran unha multitude de axentes políticos e sociais vascos no <a href="http://www.kaosenlared.net/noticia/video-ya-puedes-leer-aqui-historico-acuerdo-gernika-documento-base-par">Acordo de Guernika</a>, a banda declarou un alto ao fogo permanente, de carácter xeral e verificábel pola comunidade internacional. Despois deste xúbilo inicial pensei: agora falta ver a reacción do goberno. Xa o outro día <a href="http://revoltarockeira.blogspot.com/2011/01/cuestion-dos-presos-e-fin-de-eta.html">nunha entrada neste mesmo blog</a> amosaba a miña desconfianza de que fosen estar a altura das circunstancias, e non me equivoquei. Nunha <a href="http://www.youtube.com/watch?v=GUbLpEv7QmM">declaración de prensa</a> o ministro Rubalcaba deulle unha dura sacudida a todas as esperanzas e expectativas que este comunicado puido crear. Gustaríame coller os que para min son os catro titulares ou citas clave desta valoración e facer un breve comentario de cada un deles.<br /><span class="fullpost"><br /><br />1º. <span style="font-weight:bold;">“El único comunicado que esperamos de ETA es aquel en el que declare el fin”</span>. Esta mensaxe repítena a meirande parte de partidos políticos do estado. Persoalmente, paréceme un disparate situar esta cuestión como elemento fundamental para chegar á resolución do conflito armado. ETA é unha organización clandestina, na que a súa simple pertenza xa é un delito penado con longas condenas de cárcere e cunha militancia que en moitas ocasións non coñece outra vida que a da violencia. Pedirlle a esta xente que disolva a banda e abandonen a loita sen ningún tipo de garantías é, canto menos, pouco realista. Se ollamos para o proceso de paz en Irlanda, comprobaremos que o IRA en ningún momento se chegou a disolver, senón que despois dunha negociación política remata por entregar as armas.<br /><br />2º. <span style="font-weight:bold;">“ETA tiene un catálogo de reivindicaciones que no abandona</span>”. O feito de que no comunicado da banda se siga poñendo como cuestión central a autodeterminación foi moi <a href="http://www.elpais.com/articulo/espana/Algunas/novedades/demasiadas/condiciones/elpepuesp/20110110elpepunac_22/Tes">criticada por comentaristas políticos</a> ao longo do día de hoxe. Dentro do españolismo existe a vontade de non só desarmar a ETA militarmente, senón tamén de vencela politicamente. Pretender que unha organización que leva case 50 anos empregando a violencia política renegue do seu proxecto paréceme tan irrealista como que se autodisolvan sen garantías. Se cadra é aínda máis perigoso porque esconde a intención de acabar con calquera alternativa soberanista en Euskal Herria, obxectivos que por outra banda non defende exclusivamente ETA. Volvendo co exemplo do IRA, nunha das súas últimas <a href="http://www.elpais.com/articulo/internacional/Luchar/medios/exclusivamente/pacificos/elpepiint/20050729elpepiint_1/Tes">declaracións</a>, na que ordenaba aos seus voluntarios entregar as armas, reafirmábase tanto na defensa dunha Irlanda unida como na total lexitimidade da violencia mentres a empregaron.<br /><br />3º. <span style="font-weight:bold;">“En un estado de derecho quien verifica son los cuerpos y fuerzas se seguridad del Estado”</span>. Isto rompe totalmente cos pasos dados nos meses anteriores coa <a href="http://www.gara.net/agiriak/20100329_declr_firm.pdf">Declaración de Bruxelas</a> e o Acordo de Guernika, nas que se presenta a posibilidade de que sexan mediadores internacionais os que verifiquen o alto ao fogo. O avogado sudafricano Brian Currin xa levaba tempo traballando niso, e hoxe mesmo emitiu un <a href="http://procesodepaz.org/valoracion-de-brian-currin-del-comunicado-de-eta/">comunicado</a> parabenizando a decisión de ETA e anunciando os seus futuros movementos de cara a manter contactos coa banda. Ao negarse a aceptar esta proposta, o goberno está a pechar unha porta moi importante na negociación. Nin ETA nin a Esquerda Abertzale van confiar nuns corpos e forzas de seguridade do estado que están <a href="http://www.elpais.com/articulo/espana/guardias/civiles/condenados/torturar/etarras/Portu/Sarasola/elpepuesp/20101230elpepunac_3/Tes">involucrados en torturas</a> e que manteñen unha política penitenciaria <a href="http://www.xornal.com/artigo/2011/01/10/espana/amnistia-internacional-pide-gobierno-acabe-incomunicacion-presos/2011011017594200136.html">denunciada por organismos como Amnistía Internacional</a>. Se continuamos comparando co Ulster, veremos que malia teren tamén un estado de dereito, os mediadores internacionais xogaron un papel fundamental, xa que contaban coa lexitimidade das dúas partes. O propio Brian Currin participou deste proceso.<br /><br />4º. <span style="font-weight:bold;">“Si Batasuna quiere volver a la vida política tiene dos opciones: o ETA deja la violencia de forma irreversible, o rechaza su relación con ella definitivamente”</span>. Este é un problema que ven de vello e que dificulta o proceso de paz. Para unha negociación deste tipo, o brazo político ten que ser necesariamente legal e ten que estar considerado como un interlocutor político válido. Nos últimos meses a Esquerda Abertzale deu pasos moi importantes ao desbotar a violencia como vía de acción política e plasmou esta intención no documento <a href="http://www.ezkerabertzalea.info/zutikeuskalherria.php">Zutik Euskal Herria</a>. Pero isto non quedou en papel mollado, senón que lle plantou cara a ETA esixíndolle un comunicado como o de hoxe e demostrando que a banda xa non manda máis no Movemento de Liberación Nacional Vasco. O peso da negocicaión ten que recaer nos axentes políticos e non nos militares. O <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Belfast_Agreement">Acordo de Venres Santo</a> que posibilitou o proceso de paz en Irlanda non tería sido posíbel sen o <a href="http://www.sinnfein.org/">Sinn Féin</a>. Para que algo semellante poida pasar en Euskal Herria, a Esquerda Abertzale ten que estar presente.<br /><br />Ao longo desta mañá o resto de partidos foron facendo as súas declaracións, case todas en termos moi semellantes ás palabras de Rubalcaba. As única excepcións foron as de <a href="http://www.euskoalkartasuna.org/noticias/noticia-detalle.php?id=10361&l=es&s=ix">Eusko Alkartasuna</a>, <a href="http://www.aralar.net/actualidad/aralar-considera-que-el-comunicado-de-eta-es-importante-pero-le-insta-a-cumplir-el-acuerdo-de-gernika-en-su-integridad">Aralar</a>, <a href="http://www.ezkerabertzalea.info/irakurri.php?id=6521">Ezker Abertzalea</a> (asinantes da declaración de Guernika) e de <a href="http://www.esquerra.cat/actualitat/esquerra-demana-generositat-i-altura-de-mires-per-no-desaprofitar-una-oportunitat-historic">Esquerra Republicana de Catalunya</a>. Mención a parte merece a <a href="http://bng-galiza.org/opencms/opencms/BNG/global/contidos/novas/portada/nova_1738.html?uri=/BNG/global/seccions/portada/index.html">covarde declaración do BNG</a>, que se suma ás teses gobernamentais ao esixir a disolución unilateral de ETA e que mesmo chega a falar de pacificación no canto de proceso de paz.<br /><br /><div style="text-align: left;">A solución do conflito armado en Euskal Herria atópase nun momento crítico. Nos vindeiros meses verase se se volve botar por terra unha nova oportunidade de acadar a tan arelada paz, ou se o goberno fai un exercicio de responsabilidade e se senta a negociar. De momento, temos aí as Declaracións de Bruxelas e de Guernika, que supoñen un punto de partida para verificar o alto o fogo. Se cando a Esquerda Abertzale presente os estatutos do novo partido, o Estado non o ilegaliza, xa teremos feito un avance fundamental. Mais nese momento comezará a parte máis difícil, a da negociación política, na que haberá que abordar cuestións tan importantes como presos, desarme e escenario post-violencia.</div></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-13765867441591743972011-01-08T12:30:00.000+01:002011-01-08T12:30:00.541+01:00A cuestión dos presos e a fin de ETA<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8NpJHXbBt-nJbYT_dY32SuSNT4PPiNOMx1YilQOL-B3kbUK6HjlQe_gyE8ucAU0Dn9FJOoYxjQnQVr_CxhlGtx4enFseUDZIHuYgO1VOg1RZqHyhRcooiQHpmDk9eiKeI6RHJGClSReox/s1600/index.jpeg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 225px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8NpJHXbBt-nJbYT_dY32SuSNT4PPiNOMx1YilQOL-B3kbUK6HjlQe_gyE8ucAU0Dn9FJOoYxjQnQVr_CxhlGtx4enFseUDZIHuYgO1VOg1RZqHyhRcooiQHpmDk9eiKeI6RHJGClSReox/s320/index.jpeg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5559550083255414834" /></a><br />Non estaba moi claro, pero finalmente o xuíz da Audiencia Nacional Santiago Pedraz <a href="http://www.gara.net/azkenak/01/241780/es/El-juez-Pedraz-ordena-FSE-que-vigilen-marcha-presos">tomou a decisión de non impedir a manifestación</a> convocada para hoxe en apoio dos presos da esquerda abertzale. Nas últimas semanas, a espada de Damocles estivo pendurando sobre esta iniciativa por mor das presións de colectivos como a Asociación de Víctimas del Terrorismo (AVT) ou Dignidad y Justicia (DyJ) que pedían a súa prohibición. Asemade, esta marcha tivo bastante repercusión nos medios por mor dos apoios de formacións legais que obtivo, entre os que destacan a <a href="http://www.egindezagunurratsa.info/albiste.php?id_edukia=200&lang=es">maioría sindical vasca</a> (con <a href="http://www.ela-sindikatua.org/actualidad/noticias/ela-apoya-la-manifestacion-en-favor-de-los-derechos-de-los-presos/?searchterm=presos">ELA</a> e <a href="http://www.labsindikatua.org/sarrera/albisteak/folder_es/962y">LAB</a> á cabeza), <a href="http://euskoalkartasuna.org/noticias/noticia-detalle.php?l=es&id=10344">Eusko Alkartasuna</a>, <a href="http://www.aralar.net/actualidad/aralar-se-adhiere-a-la-manifestacion-que-se-celebrara-el-8-de-enero-a-favor-de-los-derechos-de-los-presos/?searchterm=presos">Aralar</a> e mesmo <a href="http://www.marca.com/2011/01/03/futbol/equipos/real_sociedad/1294079181.html">oito xogadores da Real Sociedad</a>. A <a href="http://www.egindezagunurratsa.info/albiste.php?id_edukia=55&lang=es">reivindicación básica</a> desta marcha era o cambio da política penitenciaria do goberno, rematando coa dispersión e garantindo un mellor trato para os reclusos.<br /><span class="fullpost"><br />No contexto do proceso de paz, a cuestión dos presos ten unha relevancia fundamental. A esquerda abertzale aspira a conducir a loita de liberación nacional por vieiros exclusivamente políticos, deixando de lado a actividade armada. Por iso fai tanto fincapé na importancia de construír un escenario democrático no que se poida dar este cambio. E é aí onde entra o tema dos presos. Non pode haber unha situación de plena normalización en Euskal Herria sen unha política axeitad de reintegración dos reos na sociedade vasca. As case mil familias que sofren a dispersión e o illamento dos seus parentes que están na cadea tamén forman un grupo de vítimas que ten que ser recoñecido e reparado. Neste sentido, gustoume moito unha <a href="http://paulrios.net/proceso-paz/mil-palabras-reconciliacion/">entrada</a> que publicou o coordinador de <a href="http://lokarri.org/">Lokarri</a>, Paul Ríos, no seu blog persoal. Nela daba conta do fermoso xesto de <a href="http://www.elcorreo.com/alava/v/20101121/politica/viudas-ertzainas-asesinados-acuden-20101121.html">dúas vítimas de ETA que acudiron a unha homenaxe</a> a <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Santiago_Brouard">Santiago Brouard</a> e <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Josu_Muguruza">Josu Muguruza</a>, militantes abertzales asasinados polos GAL e a extrema dereita respectivamente. A única saída posíbel para o conflito armado pasa polo diálogo e entendemento entre dúas partes. A esquerda abertzale deu o primeiro paso, non teño tan claro que o goberno vaia corresponder.<br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-28654920611934333382011-01-07T17:17:00.008+01:002011-01-07T17:43:29.619+01:00Prometémosche a terra...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxUGsAEWGKUNgobdseUR_Qwwkk2rkJCV_A5RD9uAx3zKY_eL6y4eWX-tK-bcG1MC8lCDqfzorknOJca3bMup22acICGZwsBUvvCvRNykwt-YYALGBGMJWr1zK8-9sDLZHfc5nc0wrrTOD-/s1600/Castelao.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 193px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxUGsAEWGKUNgobdseUR_Qwwkk2rkJCV_A5RD9uAx3zKY_eL6y4eWX-tK-bcG1MC8lCDqfzorknOJca3bMup22acICGZwsBUvvCvRNykwt-YYALGBGMJWr1zK8-9sDLZHfc5nc0wrrTOD-/s400/Castelao.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5559483787422455458" /></a><div style="text-align: center;"><b>Daniel Castelao (30 de xaneiro de 1886 - 7 de xaneiro de 1950)</b></div><span class="fullpost"><br /><br /><b>Un texto</b><br /><br /></span><blockquote><span class="fullpost">A VACA<br /><br />A vaca é o símbolo da paz.Val máis o que siñifica unha vaca que o que simboliza un león rampante. Xa o dixo un dos nosos economistas: "O albre xenealóxico dunha vaca de leite é máis útil que o albre xenealóxico dun aristócrata".<br />A vaca esqueceuse dos cornos e dános o seu traballo, o seu leite, a súa carne, o seu coiro e a carne e o coiro dos seus fillos. Non nos pode dar máis.<br />O can será o amparo dos ricos, que defende a propriedade do amo e ladra aos probes que van polos camiños. En troques a vaca é o amparo dos probes libres.<br />Os concursos de vacas leiteiras valen máis que os "concursos de belleza".A nosa vaca ten o pesebre en Galiza e os tetos en Madrid. E o que non lle dá de comer a unha vaca non ten dereito a muxila.As "señoritas" que choran pola morte dun can ridículo non comprenden a door dunha familia labrega cando se lle morre unha vaca.<br />Se non fose polo leite das vacas a piolleira das cibdades morreríase desnutrida. A vaca é a ama de cría da Humanidade.O día que nós emitamos papel-moeda non estamparemos nel o retrato dos políticos, nin dos sabios, nin dos artistas; estamparíamos, somentes, a figura dunha vaca, como símbolo da nosa economía humanamente distribuída.O día que Galiza sexa unha comunidade cooperativa, ergueremos un gran moimento cunha vaca en bronce dourado.<br />Tamén hai razas de vacas, e a mellor é a nosa.<br />O día que seipamos o que val unha vaca, Galiza quedará redimida.</span><div><span class="fullpost"><br /></span></div><div><span class="fullpost">(Sempre en Galiza)</span></div></blockquote><div><span class="fullpost"><br /><br /></span><div><span class="fullpost"><b>Unha canción</b></span></div><div><span class="fullpost"><b><br /></b><br /><center><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/wc9irE4NXe8?fs=1&hl=es_ES"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/wc9irE4NXe8?fs=1&hl=es_ES" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></center><br /><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Letra: Darío Xohán Cabana<br />Música: Suso Vaamonde</span><br /><br /></span></div><div><span class="fullpost"><br /><b>Unha imaxe</b><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxL0CiSoeQcoIK4CzGNlamrEEkSOXvZKamhdphegPsywGvsy1YJQ2iDp4jS3eU0TOO5xFuURRN4rM2sLN1uPR2Ts6zWVzj6xIDj0xzHg6P0DG1UDkpAQFkoOLgt5Af9_Vnn6D2-e3JDbjV/s1600/atila6.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 287px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxL0CiSoeQcoIK4CzGNlamrEEkSOXvZKamhdphegPsywGvsy1YJQ2iDp4jS3eU0TOO5xFuURRN4rM2sLN1uPR2Ts6zWVzj6xIDj0xzHg6P0DG1UDkpAQFkoOLgt5Af9_Vnn6D2-e3JDbjV/s400/atila6.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5559484466469395826" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 16px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><i>Pra que ergan o puño! </i>Do álbum "Atila en Galicia" de Castelao</span></span></div></span><br /><br /></span></div></div>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-19914674430670660112011-01-06T23:59:00.000+01:002011-01-11T03:05:17.132+01:00Coaligados para resistir!<div style="text-align: center;">
<br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg62m3-b27edU6T3-QuTkMz94uks-undHx0C49P7dginxPbvWsVbu-VaRwTxoIoSCYBXNhReCgQ25Yp7mF2cmfITxiklv4Wxaani5kiGglBeZVveI35N1KG8Su_HAT9PatH6UK_QlJHBSsp/s400/Grecia_Huelga_General_2010_-_Peoples_of_Europe_RISE_UP-2.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 345px; height: 398px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg62m3-b27edU6T3-QuTkMz94uks-undHx0C49P7dginxPbvWsVbu-VaRwTxoIoSCYBXNhReCgQ25Yp7mF2cmfITxiklv4Wxaani5kiGglBeZVveI35N1KG8Su_HAT9PatH6UK_QlJHBSsp/s400/Grecia_Huelga_General_2010_-_Peoples_of_Europe_RISE_UP-2.jpg" border="0" alt="" /></a>En maio deste ano, en plena crise grega, o Partido Comunista pendurou unha faixa da acrópole ateniense co lema “Peoples of Europe rise up!” (pobos de Europa erguédevos). Este símbolo de loita, pero sobre todo de resistencia, inspirou a un amplo sector da esquerda británica. Seguindo a consigna dos activistas de Grecia, constituiron unha ampla plataforma para enfrontar a política económica do goberno conservador. O nome elixido foi <a href="http://www.coalitionofresistance.org.uk/">Coalition of Resistance</a> (Coalición da Resistencia).
<br />
<br />A primeira vez que se escoitou falar daCoR foi no mes de agosto, cando Tony Benn, histórico militante da ala esquerda do Partido Laborista, publicou en <a href="http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/aug/04/time-to-organise-resistance-now">The Guardian</a> o manifesto fundacional da plataforma baixo o título “The time to organise resitance is now” (O tempo de organizar a resitencia é agora). Canda el, apoiaron este documento importantes persoeiros da esquerda británica entendida esta como un espazo plural no que teñen cabida as organizacións da esquerda radical, a ala esquerda do laborismo, os sindicatos e os diferentes movementos sociais progresistas. Este documento fai un chamamento a enfrontar as políticas orzamentarias do goberno Conservador-Liberal Democráta (Con-Dem) xa que supoñen o maior recorte de gasto público desde os anos 30. O Primeiro Ministro David Cameron sostén que estas medidas son inevitábeis porque o estado do benestar “foi demasiado xeneroso”, mais no seu retruque, Tony Benn afirma que iso é un sen sentido, xa que o que fixeron foi cargar na xente do común o derroche dos banqueiros. A alternativa proposta no manifesto pasa por someter a banca a un control democrático, aumentar os impostos aos ricos, retirar as tropas de Afganistán e combater o fraude fiscal. En palabras textuais, pretenden impulsar “unhacampaña por unha alternativa radical que teña a mesma determinación que amosaron os sindicalistas e mailos movementos sociais en Grecia e outros países europeos”. Para coordinar todo isto e crear un paraugas baixo o que introducir todo o movemento anti-recortes, naceu a Coalition of Resitance.
<br /><span class="fullpost">
<br /><meta equiv="Content-Type" content="text/html;charset=UTF-8"><img src="http://www.coalitionofresistance.org.uk/wp-content/uploads/2010/11/cor_badge_300.jpg" style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 301px;" border="0" alt="" />O 27 de novembro tivo lugar a <a href="http://www.coalitionofresistance.org.uk/2010/12/cor-newsletter-11-founding-conference-report/">constitución formal desta plataforma</a>. Celebrouse a Conferencia Nacional no centro sociocultural de Candem e acudiron preto de 1300 persoas. Aproveitando a miña estadía en Londres, decidín achegarme previo pago das tres libras que nos custa a afiliación aos estudantes. <a href="http://www.coalitionofresistance.org.uk/2010/12/coalition-of-resistance-conference-full-programme-newsletter-8/">O acto estruturouse</a> en dúas sesións plenarias, unha ao principio e outra ao final, con varios obradoiros simultáneos entrementres. Con isto pretendíase crear diferentes espazos de debate sobre os movementos e loitas sociais máis relevantes do Reino Unido. Por razóns de espazo só puiden asistir ao plenario final, a un taller sobre o movemento estudantil e a outro sobre o mantemento do estado do benestar. Cada un deles estruturábase dun xeito semellante: desde a mesa falaban representantes das organizacións sociais e posteriormente tomaba a palabra o público. Finalmente os coordinadores do evento intentaban facer unha compilación das ideas principais recollidas entre os asistentes para fixar as liñas de traballo da CoR.
<br />
<br />De todo este proceso de debate e de compartir as diferentes experiencias de loita acordáronse seis puntos básicos que cumpría desenvolver nos días, semanas e meses seguintes á conferencia:
<br />
<br /><ol><li>Apoiar a manifestación do 9 de decembro que ía ter lugar fronte ao parlamento de Westminster mentres os deputados votaban a suba das taxas universitarias en Inglaterra.</li><li>Crear asembleas de estudantes en todas as localidades grandes.</li><li>Manter as ocupacións que por aquelas datas o estudantado inglés mantiña en 32 facultades de todo país. Pídese ao movemento anti-recortes local a que apoie estas ocupacións.</li><li>Crear grupos de base da CoR alá onde non estea funcionando xa algunha organización local anti-recortes.</li><li>Preparar unha semana de mobilizacións para febreiro que una a estudantes, traballadores e activistas de todas as localidade do Reino Unido.</li><li>Apoiar e prepara a manifestación convocada pola confederación de sindicatos TUC que terá lugar o 26 de marzo.</li></ol>
<br />Como se pode observar, é unha prioridade para a CoR unir todas as loitas sectorais e transformalas nun movemento único estatal que sexa quen de resistir as agresións do goberno Con-Dem contra os servizos públicos e a clase traballadora. É por iso que durante toda a conferencia se insistiu moito na solidariedade entre os activistas e os movementos sociais, non só do Reino Unido, senón de toda Europa. Houbo varias mencións aos traballadores do metro de Londres, que xa afrontaban a súa <a href="http://www.guardian.co.uk/uk/2010/nov/29/tube-strike-hits-london-commuters">cuarta folga</a> nos últimos tres meses.
<br />
<br />O primeiro éxito mobilizador da plataforma xa tivo lugar uns días despois, na manifestación en contra da suba das taxas. O recentemente presentado logo dos monigotes de cores que identifica a CoR estaba incrustado na pancarta máis empregada polos milleiros de estudantes que saíron (saímos) á rúa ese día. Desgraciadamente, aínda que vencemos nas rúas a dereita venceu no parlamento e a proposta foi adiante. Noutro post explicarei de vagar como foi iso.</span><div><span class="fullpost">
<br /></span></div><div><span class="fullpost"><object width="540" height="300"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/CrgzpPvJxmQ?fs=1&hl=es_ES"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/CrgzpPvJxmQ?fs=1&hl=es_ES" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="540" height="300"></embed></object></span></div><div><span class="fullpost">
<br /></span></div><div><span class="fullpost"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Intervención dun estudante durante o obradoiro de movemento estudantil
<br /></span>
<br />Pero se houbo algo que me impresionou da CoR foi o ambiente que se respiraba na conferencia. Alí convivían militantes e activistas de organizacións moi diferentes que apoiaban a plataforma non só para acadar os obxectivos que esta se propuxo, senón tamén para que o seu colectivo fose quen de gañar máis apoios dentro da esquerda social que alí estaba representada. Agora ben, o realmente positivo foi que malia existiren eses intereses, perfectamente lexítimos e comprensíbeis por outra banda, todos fixeron un exercicio de responsabilidade e priorizaron a consolidación da plataforma. Non vin nesta conferencia esas mostras de sectarismo e de cainismo que desgraciadamente sufrimos moitas veces na esquerda nacionalista galega.
<br />
<br />En definitiva, un proxecto ilusionante, plural e combativo que se fai máis necesario que nunca. Seguirei a participar activamente na CoR porque esta non é unha loita exclusiva dos pobos do Reino Unido, senón que fai parte dun movemento moito máis amplo contra esta saída neoliberal da crise que nos pretenden impoñer. RESISTANCE! </span></div><div><span class="fullpost">
<br /></span></div><div><span class="fullpost"><object width="540" height="300"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/nl0PMdUMOPw?fs=1&hl=es_ES"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/nl0PMdUMOPw?fs=1&hl=es_ES" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="540" height="300"></embed></object></span></div><div><span class="fullpost">
<br /></span></div><div><span class="fullpost"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Intervención do deputado laborista John McDonnell</span></span></div>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-52447543888820315112010-10-28T18:12:00.004+02:002010-10-29T00:48:26.196+02:00Internet manda na economíaRematouse iso de falar de potencialidades ou de mirar cara o futuro. Internet xa manda na economía. Nun recente estudo encargado por Google <a href="http://www.guardian.co.uk/technology/2010/oct/28/britain-internet-economy-online-shopping?intcmp=239">revélase que esta industria representa o 7.2% do PIB do Reino Unido</a>, moi por riba da hostelería e un chisco por debaixo do todopoderoso sector financeiro. As perspectivas non podían ser mellores, para 2015 estímase que internet representará un 13% da economía. Un dos piares desta industria está a ser o comercio electrónico xa que no RU hai uns hábitos de consumo moi diferentes aos que estamos habituados en Galiza ou no conxunto do Estado Español. Durante o ano 2010, un 62% dos adultos empregaron algún tipo de ferramenta de comercio electrónico, situado a este Estado no primeiro posto de ranking mundial de compras a través de internet.<br /><br /><span class="fullpost"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinccwKixVP_bg9MkxJByPEyymwk4wS9j_G2625opMa7Udw-CajdY0u5so6hXDyoNXqEyCxcZiM5IKBLMcf5gJwOFehQWdHZPH0rqeyIyHPt0tvuXUyvy6u3yt66Z6uvC0O-59r55lbylRi/s1600/Value-of-internet-economy-001.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 384px; height: 281px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinccwKixVP_bg9MkxJByPEyymwk4wS9j_G2625opMa7Udw-CajdY0u5so6hXDyoNXqEyCxcZiM5IKBLMcf5gJwOFehQWdHZPH0rqeyIyHPt0tvuXUyvy6u3yt66Z6uvC0O-59r55lbylRi/s320/Value-of-internet-economy-001.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5533231339141101010" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"> Via <a href="http://www.guardian.co.uk/global/datablog/2010/oct/27/data-store-economicgrowth#zoomed-picture">The Guardian</a> (preme na imaxe para facela máis grande)<br /><br /></span>Os resultados deste estudo evidencian a enorme importancia que ten internet, mais non só na economía, senón tamén socialmente, xa que é quen de mudar os nosos hábitos de consumo. As TIC son un sector en auxe que abre moitas posibilidades de crecemento para as nosas economías. Agora ben, é imprescindíbel rematar coa fenda dixital para poder desenvolver dun xeito completo e equitativo unha economía baseada en internet. No propio Reino Unido son significativas as diferenzas na estensión da banda larga entre o suereste de Inglaterra e Escocia e mailo Ulster. Para canto máis nun país periférico como o noso! Cómpre continuar o<a href="http://ogsi.sociedadedainformacion.eu/fileadmin/ogsi_doc/informes_ogsi_08/ogsi_poboacion_xeral08.pdf"> traballo xa comezado</a> de levar a toda Galiza conexión de alta velocidade, así como afondar na alfabetización dixital.<br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-51549837984077131002010-09-30T00:22:00.008+02:002010-10-01T00:03:05.450+02:00Red Ed?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlRN0esJil8fzLHC9RWxnIiRSZhfIZD3-U2DMnR8gwa1oO4Sn3s2SmCClvBHNBZqtCVgaeEwM_nBOF29-xGG2H1GwYsBIin5yqcLr-eygHz0WPccwpUWCLH9ofdSg9p0zIWQgUYQAkqyKX/s1600/539w.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 320px; height: 218px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlRN0esJil8fzLHC9RWxnIiRSZhfIZD3-U2DMnR8gwa1oO4Sn3s2SmCClvBHNBZqtCVgaeEwM_nBOF29-xGG2H1GwYsBIin5yqcLr-eygHz0WPccwpUWCLH9ofdSg9p0zIWQgUYQAkqyKX/s320/539w.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5522830297245303858" border="0" /></a>Esta é a primeira entrada que escribo desde que me viñen vivir a Londres. Como poderedes imaxinar, agora que non estou en Galiza, a temática que tratarei variará lixeiramente xa que estou a coñecer outras realidades, convivindo con outras culturas, lendo outros xornais e en definitva mudando a miña percepción inmediata do mundo.<br /><br />Gustaríame abrir esta quenda de posts londinenses cunha nova que está a retumbar en todos os medios ingleses: a elección de <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Ed_Miliband">Ed Miliband</a> como novo líder do <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Labour_Party_%28UK%29">Partido Laborista</a>.<br /><br />Desde que nas pasadas eleccións os laboristas perderon o goberno (que ostentaban desde 1997), abriuse un proceso de debate dentro do partido que levaría á renovación da súa cabeza visíbel. Postuláronse cinco candidatos: <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Ed_Miliband">Ed Miliband</a>, <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/David_Miliband">David Miliband</a>, <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Ed_Balls">Ed Balls</a>, <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Andy_Burnham">Andy Burnham</a> e <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Diane_Abbott">Diane Abott</a>. Segundo o sistema electoral dos laboristas, hai que repetir a votación até que un candidato obteña a maioría absoluta, e vaise eliminando de cada vez ao que menos votos obtivo. As tres primeiras rondas liderounas David Miliband, pero na derradeira o seu irmán Ed superouno coa escasa marxe do 1,35%.<br /><span class="fullpost"> <br />Durante a campaña electoral, Miliband gañouse o alcume de "Red Ed" polas súas críticas á política que levou o seu partido nos últimos anos, fundamentalmente en materia de dereitos sociais e na guerra de Iraq. Cómpre lembrar que o gran beneficiado da baixada do laborismo foron os <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Liberal_Democrats">Liberal-Demócratas</a>, que capitalizaron para eles boa parte do voto progresista. Por todo isto, parte dos apoios de Ed Miliband veñen do sector máis á esquerda do Partido e das poderosas Trade Unions. Agora ben, ao novo líder nunca lle gustou demasiado este alcume. De feito, durante os últimos días de campaña bromeaba con que seu pai, o sociólogo marxista <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Ralph_Miliband">Ralph Miliband</a>, nunca o tería considerado "Red" e facía todo o posíbel para minimizar ese perfil de esquerda que lle deu parte da opinión pública. Nos seus primeiros discursos como líder do Partido Laborista xa comezou a dar unha de cal e outra de area. Por un lado dicía que apoiaría aos sindicatos, pero que non os seguiría nunha ola de folgas irresponsábeis. Ou que estaba a prol dos servizos sociais pero que non se ía opor a todos os recortes do goberno de <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/David_Cameron">Cameron</a>. Quere representar a ruptura co chamado New Labour de Blair, cunha nova xeración de dirixentes e cun certo xiro á esquerda en cuestións sociais. Na economía as diferenzas xa son menores, xa que é partidario de reducir o déficit público e manter un servizos de carácter asistencial para os máis necesitados.<br /><br />Non me parece que Ed Miliban vaia representar un grande cambio no Laborismo nin que vaia recuperar a confianza da esquerda do Reino Unido, que xa se sentiu traizoada tanto polos gobernos de Blair-Brown como polos Liberal-Demócratas de <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Nick_Clegg" title="Nick Clegg">Nick Clegg</a>. Mentres, alternativas como o <a href="http://www.therespectparty.net/">Respect Party </a>seguen sen ter o apoio suficiente como para chegar ao parlamento.<br /><br /><br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-61186523608383958492010-07-19T23:51:00.000+02:002010-07-19T23:59:12.864+02:00Os paradoxos da criseNon entendo absolutamente nada da crise. A min dixéranme que estabamos así por seguir as doutrinas neoliberais na súa espiral suicida. Que a clase traballadora xa non tiña máis capacidade de endebedamento e por iso quebraba o sistema. Que a especulación acadara os seus niveis máis altos posíbeis e que a burbulla estoupara. Partindo desta base, pensaba que as medidas para saír deste berenxenal no que estabamos metidos tiñan que percorrer vieiros ben diferentes dos que estivo a seguir a economía mundial nos últimos anos. Pois debe ser que non o entendín ben, porque non é así. Nen saída keynesiana, como pronosticaban algúns nos albores da crise; nen socialista, como puidemos soñar outros nos nosos maiores delirios de optimismo. O que temos son as mesmas receitas neoliberais de sempre. Baixar a cabeza diante do FMI, recortar salarios, abaratar o despedimento e privatizar os xa bastante maltreitos servizos públicos.<span class="fullpost"><br /><br />O outro día lin unha nova en Xornal de Galicia que me deixou horrorizado: <a href="http://www.xornal.com/artigo/2010/07/09/economia/grandes-fortunas-gallegas-tienen-mas-millones-deuda-publica/2010070900084001593.html">"As grandes fortunas galegas teñen 120 millóns en débeda pública"</a>. Parece ser que Amancio Ortega, Manuel Jove, Rosalía Mera e o resto de poderosos galegos andan a mercar os bonos que emite o Estado Español para pagar as súas débedas. É dicir, que non abonda con que o grande capital, culpábel directo da crise, non pague a súa metedura de zoca, senón que inda por riba esta xente saca tallada! Mentres os traballadores e traballadoras sofren unha reforma laboral e a conxelación das pensións, vemos como as grandes fortunas empregan as súas SICAVs (que sorprendentemente tributan moi baixo) para mercar a débeda que contrae o estado despois de aplicar as súas medidas antipopulares. Regular este tipo de sociedades de inversión para aumentar a súa cotización ou facer unha reforma fiscal progresista parecen ser ideas perigosas.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span class="fullpost"><span class="fullpost"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG-BW5Lzatbnm3VLQ76C9Hq39tz_3WXOaTSi2VhHL-FUbeALSItONLLVHzptgyDHyTm62kYuJ35SyNupDIG4pJ7UkqSU8zZ5re63Dt3l0MeQf7A0XZvIF22g66m8soPw3h7WIHrxBt38-I/s1600/2010-03-03_IMG_2010-02-24_01.40.34__2646645.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 318px; height: 191px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG-BW5Lzatbnm3VLQ76C9Hq39tz_3WXOaTSi2VhHL-FUbeALSItONLLVHzptgyDHyTm62kYuJ35SyNupDIG4pJ7UkqSU8zZ5re63Dt3l0MeQf7A0XZvIF22g66m8soPw3h7WIHrxBt38-I/s400/2010-03-03_IMG_2010-02-24_01.40.34__2646645.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5495738619487627202" border="0" /></a></span><span style="font-size:78%;"><a href="http://www.laopinioncoruna.es/metro/2010/02/24/jurado-expropiacion-rebaja-precio-suelo-perbes/361273.html">Foto</a> dunha urbanización feita pola Fadesa de Manuel Jove.<br />Un exemplo do modelo polo que apostaba este señor antes da crise.</span></span><br /></div><span class="fullpost"><br />Tamén resulta sorprendente ver a reforma da Lei de Caixas. Se un dos motivos polo que estourou esta crise foi a política especulativa que seguiu o capital financiero...non sería lóxico regular este sector para evitar que isto volva a pasar? Non sei, se cadra estaba ben facer unha aposta pola banca pública, que poña en primeiro termo o progreso colectivo e non os beneficios rápidos. Ou blindar as caixas de aforros para evitar que recaian no vicio especulador e que se centren na función social que lles deu razón de ser. Pois non. Parece que isto tamén son ideas perigosas. Desde o goberno de ZP levan adiante unha reforma da lei estatal de caixas que permite a entrada de capital privado e a súa conversión pouco a pouco en bancos.<br /><br />Estes son os paradoxos da crise económica. Quen nos meteu nela álzase como voz autorizada para sacarnos e calquera intento de procurar unha saída progresista resulta ser extremista e utópica.<br /><br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-15690362263718723132010-07-15T00:35:00.004+02:002010-07-15T01:44:34.034+02:00Apuntamentos sobre o debate<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://imagenes.lavanguardia.es/lavanguardia/img/20100714/dr_zapoy_14072010.jpg_lite8.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 413px; height: 150px;" src="http://imagenes.lavanguardia.es/lavanguardia/img/20100714/dr_zapoy_14072010.jpg_lite8.jpg" alt="" border="0" /></a>Hoxe tivo lugar a primeira xornada do "Debate sobre o estado da nación (sic)". Non o vin en directo pola televisión, pero seguino a través de <a href="http://eskup.elpais.com/*debateestadonacion2010">Eskup</a>, a rede social de El País. Un exemplo de como aplicar as novas tecnoloxías e a comunicación social ao mundo do xornalismo. Grazas a isto, non só ía lendo un resumo do debate que elaboraban os ciberperiodistas, senón que completaba a miña visión coas anotacións de expertos en comunicación política, deputados que estaban no hemiciclo e outros usuarios de Eskup que seguían a sesión parlamentaria.<br /><br />Ao longo do debate evidenciouse o baixo nivel político dos dous grandes partidos estatais. Zapatero e Rajoy lanzaron sendos monólogos sen entraren a confrontar ideas e propostas. O Presidente do goberno centrou a súa intervención en loar os grandes éxitos do seu mandato, principalmente a aposta pola política social, e a xustificar as medidas económicas impopulares que tiña que tomar neste momento para manter os avances acadados. Agora ben, ningún anuncio de políticas de esquerda. Nin reforma das Sicavs, nin persecución do fraude fiscal, nin aumento do IRPF ás rendas máis altas. Só reforma laboral e conxelación das pensións.<br /><br />No referido á sentenza do Estatut, outro dos grandes temas do debate, ZP quixo manterse equidistante. Por unha banda respectaba a decisión do TC, comprendía o malestar dos cataláns pero quería apuntarse un punto co PSC. Surrealista.<br /><span class="fullpost"><br />Neste contexto tan desfavorábel para o goberno en xeral e para Zapatero en particular, Rajoy tiña servido o debate en bandexa de prata. Aínda así, non foi quen de quedar por riba do seu adversario xa que ao longo da súa intervención non fixo nin unha triste proposta. Minto! Houbo unha! Disolver o parlamento e convocar eleccións. <a href="http://www.escolar.net/MT/archives/2010/07/apuntes-sobre-el-debate.html">Como di Ignacio Escolar no seu blog</a>, un quítate ti que me poño eu. Debe ser difícil facer propostas desde un punto de vista de dereita cando o PSOE está a apostar por unha saída neoliberal á crise. As diferenzas entre uns e outros son cada vez máis difusas. Neste sentido, o deputado de ERC Joan Tardá <a href="http://eskup.elpais.com/1279117264-f99f0ecc29a6b0baee60d25a19b0e4a6">comentaba no Eskup</a> que non entendía a que viñan tantos reproches de Rajoy a Zapatero se o goberno estaba a levar adiante a política que a dereita quería.<br /><br />A pesar de que foi o PP quen recorreu o Estatut diante do Tribunal Constitucional e que foron eles os que axitaron durante anos o espantallo da ruptura de España, Mariano Rajoy quixo pasar bastante por alto este tema. Se cadra porque o españolismo exacerbado do seu partido converteunos nunha forza residual en Catalunya. Con todo, hai que ter moita cara para dicir que non hai que "botar máis leña ao lume" con este tema.<br /><br />O resto de forzas políticas que interviñeron hoxe mantivéronse na súa liña. Destaco dúas, a do portavoz de CiU, Duran i Lleida e a de Joan Ridao de ERC. O primeiro seguiu na súa liña de facer propostas pero advertiu que a sentenza do Estatut levaba a moitos cataláns a apostar polo independentismo, e que o seu partido non ía ser xa tan respetuoso coa constitución. O portavoz dos republicanos afastouse dese posicionamento titubeante que mantivo sobre a reforma laboral e dixo que a política económica do PSOE, no canto de arremeter contra os poderosos e os causantes da crise, constituía un ataque contra as clases populares e as capas medias. Ben por ERC por esta rectificación.<br /><br />En resumo, un debate tedioso, carente de propostas por parte da oposicion de dereita e claramente ignoradas as que fai a esquerda. Normal que cada vez haxa máis apatía cara a política ao presentar este tipo de espectáculos. Poucas cousas máis tristes hai que ver como os representantes dunha cámara pasan máis tempo fóra que dentro. Que credibilidade pretenden ter así?<br /><br />En fin, a ver que acontece mañá, na quenda do grupo mixto (onde falará o BNG) e do grupo socialista.<br /><br /><br /><br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-9149582850595251912010-07-09T00:26:00.005+02:002010-07-09T03:02:24.668+02:00O grande roubo da historia contado como unha traxedia grega<span style="font-weight: bold;">PRÓLOGO</span><br /><br />Aviso! Á vindeira persoa que me diga que a empresa privada funciona mellor que a pública voulle dar unha labazada cun calcetín! Que non me falen de eficiencia, de produtividade e de facilidade de horarios. En todos os meus tratos con diferentes administracións (que non foron poucos) nunca me sentín tan insultado e estafado como o que me aconteceu estes días con tres empresas vencelladas á telefonía móbil.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">PÁRODO</span><br /><br />As voces polifónicas (e ben sincronizadas) desta traxedia son as seguintes:<br /><br /><span style="font-style: italic;"><a href="http://www.movistar.es/on/">Movistar:</a> </span>marca comercial que emprega Telefónica Móviles España, S.A.U. <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://juanadearcor.files.wordpress.com/2009/12/vomistar.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 202px; height: 144px;" src="http://juanadearcor.files.wordpress.com/2009/12/vomistar.jpg" alt="" border="0" /></a>que nace a finais dos anos 90 cando a histórica compañía de comunicacións decide entrar na telefonía móbil. En 2009 controlaban o 43,94% do mercado no Estado Español<br /><br /><a href="http://www.cpp.es/index.html"><span style="font-style: italic;">CPP Seguros Móvil:</span></a> nome que emprega Homecare Insurance Limited, aseguradora afincada no Reino Unido pertencente un grupo chamado <a href="http://www.cppgroupplc.com/about/about.shtml">CPP</a> que opera en 14 estados.<br /><br /><span style="font-style: italic;"><a href="http://www.teabla.es/contenido/home.asp">Te ( )abla:</a> </span>distribuidora de telecom controlada por <a href="http://www.iberdrola.es/webibd/corporativa/iberdrola?IDPAG=ESWEBINICIO">Iberdrola</a> e o <a href="https://www.bbva.es/TLBS/tlbs/esp/segmento/particulares/index.jsp">BBVA</a> que ofrece os seus servizos a través de acordos con Movistar.<br /><br /><span class="fullpost"><br /><span style="font-weight: bold;">ACTO I</span><br /><br />Este Nadal decidín renovar o meu teléfono móbil e mercar un <a href="http://www.apple.com/es/iphone/iphone3gs.html">iPhone 3GS</a>. Aproveitando que na casa tiñamos unha liña Vodafone que non utilizabamos, pedimos a portabilidade a Movistar coa idea de que o aparato nos saise mellor de prezo. Efectivamente, deixábanos o novo móbil por 150€ coa condición de que asinásemos 18 meses de permanencia na operadora e que contratásemos unha <a href="http://www.tarifas.movistar.es/web/movistar/detalle-tarifas-voz-particulares?name=Planazo%20M%C3%B3viles%20Movistar&impuesto=Sin%20impuestos&idContenido=6ee31b4e-c45f-48d7-a828-7ffbb2a7990e">tarifa de voz que custaba 19,90</a> aos mes e <a href="http://www.tarifas.movistar.es/particulares/internet/contrato/desdemovil/tarifasplanas/tarifaplanaiphone">outra de datos (internet) de 15</a>. Aceptamos (non quedaba outra se queriamos o iPhone a un prezo razoábel). Agora ben, a cousa non quedaba aí. Te()abla dinos que é obrigatorio asegurar o teléfono polo menos o primeiro ano. Cedemos tamén polo mesmo motivo que antes e asinamos a póliza con CPP, xa que non nos ofreceron outra.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://piposerrano.files.wordpress.com/2009/07/timofonica.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 414px; height: 140px;" src="http://piposerrano.files.wordpress.com/2009/07/timofonica.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><span style="font-weight: bold;">ACTO II</span><br /><br />Seis meses despois, tiven a derradeira cea cos compañeiros da Decimosexta Promoción de Xornalismo da USC. Despois dunha noite de esmorga, doume conta de que me falta o iPhone. Nun primeiro momento cavilo que o puiden ter perdido, mais atando cabos deduzo que mo deberon roubar na discoteca Ruta (Compostela) xa que o levaba gardado no peto interior da americana.<br /><br />Estaba relativamente tranquilo xa que tiña un seguro que mo debería cubrir. Desactivo a liña, mudo os contrasinais que tiña vencellados ao iPhone, fago a denuncia na policía e dou parte ao seguro. Dinme que tal e como pon no contrato, cubren até 224 euros dun novo teléfono. Nos seguintes días fixen todo o papeleo que CPP me pedía. Dependendo de quen me atendera no teléfono dicíanme que me daban un terminal exactamente igual ao que tiña ou que só me cubrían a cantidade de antes. A versión final foi que eles non me daban os cartos, que me daban un novo terminal pero que tiña que mercar nunha tenda Te()abla e que non puñan máis dos 224 euros. A partir de aí era cousa miña.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ACTO III</span><br /><br />Aquí comeza o proceso de deliberación...Que facer? (nunha versión consumista de Lenin). Coller un novo iPhone sairía bastante caro malia a indemnización, e tendo en conta que nun par de meses marcho a vivir a Inglaterra...moito uso non lle ía dar. Polo tanto abriánseme dúas opcións:<br /><br />1º. Mercar o iPhone aproveitando a indemnización e sacándollo o máis barato posíbel a Movistar.<br /><br />2º. Dar de baixa a liña de Movistar pagando o que pediran por romper a permanencia. Isto só se faría se sae máis barato que mercar un novo iPhone. Ademais, podería coller calquera aparello que estivese dentro deses 224 euros.<br /><br />Despois de consular a Movistar e facer cál<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.scene-stealers.com/wp-content/uploads/2009/09/capitalism_a_love_story_m.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 305px; height: 204px;" src="http://www.scene-stealers.com/wp-content/uploads/2009/09/capitalism_a_love_story_m.jpg" alt="" border="0" /></a>culos acho que grazas ao programa de puntos, deixaban o móbil de Apple por pouco máis de 400 euros. Quitándolle a indemnización de CPP quedaba nuns 180, só 30 euros máis caro de cando o merquei por primeira vez. Pola contra, darse de baixa sairía por 272 euros. Decido coller a opción do iPhone e fun á tenda Te()Habla acompañado por meu pai.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ACTO IV</span><br /><br />Cal foi a nosa sorpresa cando ao chegar á tenda a vendedora di que CPP non lle permite facturar o teléfono co programa de puntos, que tería que ser co seu prezo completo, uns 630 euros. Isto deixaba que con indemnización incluída aínda teriamos que abonar 408 euros. Claramente inaceptábel. Insistimos en que como poden facer iso cando non aparece por ningures no contrato e responde que é cousa de CPP que non obriga a calcular en función do prezo completo. Marchamos para casa extrañados e falamos coa aseguradora. Despois dunha acalorada discusión rematan por dicirnos que eles non teñen nada que ver, que é cousa de Te()abla e que lles dá exactamente igual se se empregan os puntos ou non xa que eles só poñen 224 euros.<br /><br />Volta á tenda. Esta vez a vendedora xa asume que é cousa da súa empresa pero segue dicindo que non nos permite empregar o programa de puntos. Por mor da nosa presión consulta á súa xefa por teléfono e reafírmase no que nos dixo. Insistimos en que iso non aparece en ningún sitio no contrato e dinos que se non estamos de acordo que reclamemos. Evidentemente facémolo e para iso empregamos unha folla de queixas que mañá teño que levar á <a href="http://omic-ferrol.es/">Oficina Municipal de Información ao Consumidor</a>.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ÉXODO</span><br /><br />Un carterista rouboume un móbil polo que paguei 150 euros. Agora entre Movistar, Te()abla e CPP quérenme estafar unha cantidade que pode oscilar entre os 272 euros (se cancelo o contrato) e os 408 (se merco o móbil). Mais sempre se abren opcións que elixir no libre mercado. Podo coller outro teléfono e renunciar a empregar a tarifa de datos (é exclusvia para o iPhone) aínda que a teña que seguir pagando, ou tamén podo deixar de pagarlle a Movistar, aguantando a denuncia da operadora e entrando na lista de morosos. Demos grazas ao capitalismo por tanta liberdade de escolla.<br /><br />Tres empresas que se coordinan para quitarlle os cartos ao pequeno consumidor. A burguesía vasca e española (Iberdrola, BBVA e Movistar) xunto coa inglesa (CPP) foron tecendo unha rede da que non podes escapar. Os contratos que asinas carecen de importancia cando son eles os que teñen que cumprir. As alternativas que podes atopar son pleitos interminábeis e custosos sen garantía de vitoria. A desprotección do consumidor é absoluta.<br /><br />Manda carallo (con perdón) que con esta falsa liberdade de elección o capital fose quen de gañarlle a batalla de ideas ao socialismo. Vendo como se desenvolveu a historia, foron as clases dominantes as que lle fixeron caso á derradeira frase do Manifesto Comunista:<br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Burgueses de todos os países, unídevos!</span></span><br /><br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-77358309741500998812010-06-20T00:00:00.000+02:002010-06-20T00:00:00.757+02:00Xa está! Xa temos o cartel do Festigal 2010!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://festigal.com/2006/upload/inf/196-f-festigal_2010_350.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 155px; height: 247px;" src="http://festigal.com/2006/upload/inf/196-f-festigal_2010_350.jpg" alt="" border="0" /></a>Acabo de ver nunha rede social o cartel da novena edición do <a href="http://www.festigal.com/">Festigal</a>, o gran evento organizado por <a href="http://www.galizanova.org/">Galiza Nova</a> e a <a href="http://www.galizasempre.org/">Fundación Galiza Sempre</a> co gallo do Día da Patria. Nel conflúen a música co debate, a cultura coa festa e a reivindicación coas novas tendencias. Desde que no ano 2002 a organización xuvenil do <a href="http://www.bng-galiza.org/">BNG</a> decide ampliar a Arenga da Mocidade (que incluía ofrenda a Castelao e Rosalía, recital e concerto) e convertela en Festigal, converteu este acto nun dos grandes eventos do verán.<br /><br /><span class="fullpost"><br />Polo de agora, da programación deste ano só se fixeron públicas as actuacións musicais do escenario principal. Falta o Café-Concerto, a Galería das Ideas, a das Letras, a Feira de Asociacións, etc. As bandas confirmadas para a noite do 24 son <a href="http://festigal.com/2006/web/diccionario.php?ide=67&cat=9" class="tEnlac">Os Cuchufellos</a>, <a href="http://festigal.com/2006/web/diccionario.php?ide=68&cat=9" class="tEnlac">Galegoz</a>, <a href="http://festigal.com/2006/web/diccionario.php?ide=69&cat=9" class="tEnlac">Banda Potemkin</a> e <a href="http://festigal.com/2006/web/diccionario.php?ide=70&cat=9" class="tEnlac">Santa Macario Orkestar</a> e para o 25 <a href="http://festigal.com/2006/web/diccionario.php?ide=71&cat=9" class="tEnlac">Bellón Maceiras Quinteto</a>, <a href="http://festigal.com/2006/web/diccionario.php?ide=72&cat=9" class="tEnlac">O´Questrada</a> e<br /><a href="http://festigal.com/2006/web/diccionario.php?ide=73&cat=9" class="tEnlac">Susana Seivane</a>. Nótase a saída do Bloque da Xunta, pero aínda así non está nada mal.<br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-49997144404426201542010-06-18T02:46:00.003+02:002010-06-19T00:54:05.267+02:00Eu quero que perda España<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvzsmDimkVTh6-Ch2avYDYK8rJ50FwcL-iaZdtAs0QyPhivdrGHnHtGPIAaTgAzSE_FoBO6yBzqq2G5xqnjZmI7pwR1vC9mf-m0EHUILyUpWd-ReiqtcYXMDPKYvejrwVO9aGSuLStYCGs/s1600/Imagen+2.png"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 200px; height: 197px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvzsmDimkVTh6-Ch2avYDYK8rJ50FwcL-iaZdtAs0QyPhivdrGHnHtGPIAaTgAzSE_FoBO6yBzqq2G5xqnjZmI7pwR1vC9mf-m0EHUILyUpWd-ReiqtcYXMDPKYvejrwVO9aGSuLStYCGs/s200/Imagen+2.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5484250516424686962" border="0" /></a>Pois si, fago parte desa minoría separatista e radical que nos alegramos de que o outro día España pinchara diante de Suíza no seu primeiro partido do Mundial. Pero por moi contento que estea teño que ter coidado coas manifestacións públicas contrarias a "La Roja". Ben sei que mentres dure o campeanoato aqueles que non sexamos adictos á selección española converterémonos nunha especie de parias sociais que deben ser desprezados ou mesmo insultados. Esaxero? Non o creo. Sempre conto unha anécdota que me pasou nun bar de Narón no pasado Mundial, concretamente durante o <a href="http://www.elmundo.es/elmundodeporte/envivos/2006/06/3867_index.html">partido contra Francia que deixou a España fóra da competición</a>. Cando o equipo galo marcou o seu segundo gol, nunha mostra de efusividade, berrei "gol!" e choquei a man cun <a href="http://pobreloko.blogspot.com/">compañeiro</a>. Xa imaxinaredes a reacción que houbo no local: xente erguéndose mirando cara nós e varios insultos. Desde ese día vexo os partidos de "La Roja" na miña casa.<br /><span class="fullpost"><br />Diredes que esta animadversión cara a selección española pode ser froito dunha sobredose de <a href="http://pt.wikipedia.org/wiki/Esquerdismo">esquerdismo</a> ou simplemente por provocar. Nada máis lonxe da realidade. Eventos deportivos como Mundial de fútbol cumpren unha función ideolóxica moi clara á hora de manter o <span style="font-style: italic;">statu quo</span> dentro do Estado. Apélase a nós para que apoiemos a un combinado "nacional" aínda que facelo sexa negar a nosa identidade colectiva como país. Para gañar adeptos a esta causa, empréganse todos os altofalantes posíbeis: medios de comunicación, anuncios publicitarios, merchadising, iconografía española...O único que importa é amosar un apoio social maioritario a "La Roja" e excluír a aqueles que non entramos na roda do muíño.<br /><br />Porque non quero negar a miña identidade como galego, porque acredito na oficialidade da miña selección, porque non comulgo coa idea unitaria do Estado e porque non soporto o chauvinismo español ao que feden os medios de comunicación...EU QUERO QUE PERDA ESPAÑA!<br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-70280884616382498262010-06-13T23:16:00.003+02:002010-06-13T23:34:31.422+02:00Xornalismo e loita de clases<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://montesdetoledo.files.wordpress.com/2009/04/marx1.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 286px; height: 370px;" src="http://montesdetoledo.files.wordpress.com/2009/04/marx1.jpg" alt="" border="0" /></a>Marx e Engels, no seu célebre Manifesto Comunista, definiron a loita de clases como o antagonismo entre "opresores e oprimidos". Xa na súa época, o que diferenciaba a estas dúas clases era a propiedade dos medios de produción. Uns eran os donos da fábrica e os outros vendían a súa forza de traballo.<br /><br />No mundo do xornalismo, e da comunicación en xeral, atopámonos nunha situación bastante semellante. Unha minoría é a propietaria dos medios informativos, e o resto, a grande maioría, son os que traballan. Malia este feito, é moi frecuente atoparnos coa idea tradicional, romántica, case mitolóxica, do xornalista como profesional liberal, intrépido que se converte no azoute da mentira e da desinformación. Agora ben, a realidade coa que batemos ao saír da facultade é moi diferente. Dificilmente podemos ser azoute de nada con xornadas laborais de dez horas, ou cunha carga de traballo tan grande que leva a que sexa materialmente imposíbel contrastar todo o publicado. E xa non falar da retribución salarial, con horas extras impagadas e cunha media que case non alcanza o 1500 euros. En palabras de Xosé Manuel Pereiro, presidente do Colexio de Xornalista de Galiza, “a calidade da información depende da precariedade da xente que a realiza. Se o intermediario está mal pagado, é difícil que a información que faga sexa de calidade”<br /><br /><span class="fullpost"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje88iGujAhQXMI-SsxQ8VzY4hgtV3Frei7MsEq2XaWavXYvq0eqHUOBsMlt_HI3w6Admnu_gHUBIoFfc1Ud2Gzq6m2sU-Cu1BBFx2pB9txfoV7p2g6VHxufwFKEYp85Rhj6-lqcLSq0pJw/s1600/6a00e552985c0d8833012875d7d13b970c-500wi.gif"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 347px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje88iGujAhQXMI-SsxQ8VzY4hgtV3Frei7MsEq2XaWavXYvq0eqHUOBsMlt_HI3w6Admnu_gHUBIoFfc1Ud2Gzq6m2sU-Cu1BBFx2pB9txfoV7p2g6VHxufwFKEYp85Rhj6-lqcLSq0pJw/s320/6a00e552985c0d8833012875d7d13b970c-500wi.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5482374315483599218" border="0" /></a>Aínda así, a imaxe mitificada do xornalista intrépido prevalece, e por manter unha suposta independencia, rexéitase a organización en estruturas sindicais. Non nos debe estrañar que se preguntas nos diferentes medios galegos, a porcentaxe de traballadores organizados colectivamente non sobrepase o 10%.<br /><br />Os efectos da crise económica agudizan a xa de por si precaria situación dos e das xornalistas no noso país. Nos centros de traballo aumentan os recortes de persoal. Aos máis maiores prexubílanos porque teñen contratos máis custosos para as empresas. Aos máis novos ou os botan, ou non lles renovan o contrato, xa que pola súa precariedade non resulta nada custoso prescindir deles. Quen perde? Os propios traballadores, é evidente, máis tamén a calidade da información. Desaparecen das redaccións a bagaxe dos máis veteranos e a frescura dos máis novos<br /><br />Os xornalistas adquirimos un compromiso coa cidadanía de achegar unha información rigorosa e de calidade. Non debemos permitir que os poderes estabelecidos nos obriguen a ser altofalantes da súa propaganda, nin tampouco podemos ficar calados diante dunha situación laboral tan precaria. É a nosa responsabilidade organizarnos e loitar, como calquera oprimido, pola dignidade no traballo. Só así poderemos desenvolvernos plenamente como xornalistas e sermos ese azoute da mentira e do poder que as fabulacións colectivas da profesión foron creando ao longo dos anos.<br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Orixinal publicado no nº2 da revista Comunicando, editada polo </span><a style="font-style: italic;" href="http://comitescomunicacion.blogspot.com/">Comité de Ciencias da Comunicación</a><br /><br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-92215297160232933972010-06-12T23:45:00.000+02:002010-06-13T23:38:50.114+02:00Egunkaria: peche, tortura, xuízo e absolución<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-rMCNv1m7QlG_dTtIlhBb9eQRqEOwYs8lYMlWgwFtxB0mDYM07m3iGKon0dwurK_YUOWUtb3Mo1YTtzYPeSGNTrhV4PDBYbBwiNqF5VuI597yX2nIshAnqRPFjypUvNgnFmvrdN-Ua6K/s320/Egunkaria.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 300px; height: 191px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-rMCNv1m7QlG_dTtIlhBb9eQRqEOwYs8lYMlWgwFtxB0mDYM07m3iGKon0dwurK_YUOWUtb3Mo1YTtzYPeSGNTrhV4PDBYbBwiNqF5VuI597yX2nIshAnqRPFjypUvNgnFmvrdN-Ua6K/s320/Egunkaria.jpg" alt="" border="0" /></a>Non é habitual, no marco dunha democracia liberal, presenciarmos o peche de xornais e a persecución dos seus traballadores. Porén, nos últimos anos, o Estado Español foi tristemente recordado por varios casos deste estilo. Os primeiros exemplo témolos en 1998, coa clausura do diario vasco <span style="font-style: italic;">Egin</span> e da súa emisora <span style="font-style: italic;">Egin Irratia</span>, o segundo en 2001 coa suspensión da revista <span style="font-style: italic;">Ardi Beltza</span>, e o terceiro en 2003, co peche polas armas de <span style="font-style: italic;">Egunkaria</span>, o único xornal integramente en éuscaro. Neste artigo centrarémonos neste último caso, aproveitando que o pasado mes de abril resolveuse a sentencia xudicial de xeito favorábel para o medio e que o seu director, Martxelo Otamendi, estivo<a href="http://www.vieiros.com/nova/79222/algun-dia-as-torturas-investigaranse-no-pais-vasco-como-fan-agora-en-chile-ou-arxentina"> impartindo unha conferencia na Facultade de Ciencias da Comunicación</a>.<span class="fullpost"><br /><br /><span style="font-weight: bold;">A xénese do proceso</span><br /><span style="font-style: italic;">Euskaldunon Egunkaria</span> nace impulsado por diferentes persoas vencelladas ao mundo da cultura e da lingua vasca. En 1989 botan a andar un proceso chamado <span style="font-style: italic;">Egunkaria Sortzen</span> (crear o periódico) co que pretendían acadar os apoios suficientes para constituír a primeira cabeceira integramente en éuscaro. O único precedente dun medio en papel deste tipo estaba en <span style="font-style: italic;">Eguna</span>, un boletín editado polo goberno vasco durante a Guerra Civil e cuxa duración non foi máis alá dun ano. Egunkaria sacaría o seu primeiro número o 6 de decembro de 1990 despois de teren participado economicamente na súa fundación máis de 1500 persoas. Tal e como sinalou o seu director, Martxelo Otamendi, pretendían ser a cabeceira de referencia en éuscaro, como o eran <span style="font-style: italic;">Le Monde </span>ou <span style="font-style: italic;">The New York Times</span> nos seus respectivos territorios. Malia ter unha liña editorial progresista e ser especialmente sensíbeis coas nacións sen estado e culturas minorizadas, tanto o seu cadro de persoal como os seus colaboradores eran moi plurais no ideolóxico.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.vieiros.com/enlaces/novas/imx/grande/0171675001271785963-otamendi-no-transcurso-da-conferencia-na-facultade-de-xornalismo.jpg"><br /></a>Aínda que <span style="font-style: italic;">Egunkaria</span> sacou o seu primeiro número 1990, non foi até o 6 de xuño 2001 cando a Garda Civil remitiu ao xuíz da Audiencia Nacional Juan del Olmo un inf<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.vieiros.com/enlaces/novas/imx/grande/0171675001271785963-otamendi-no-transcurso-da-conferencia-na-facultade-de-xornalismo.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 310px; height: 226px;" src="http://www.vieiros.com/enlaces/novas/imx/grande/0171675001271785963-otamendi-no-transcurso-da-conferencia-na-facultade-de-xornalismo.jpg" alt="" border="0" /></a>orme titulado “Sobre la presunta vinculación de un entramado empresarial con financiación de la banda terrorista ETA” no que se indicaba a sospeita de que diferentes empresas vencelladas ao mundo do éuscaro, Egunkaria S.A. incluída, puidesen financiar á banda armada. Durante a investigación da empresa o único que se atopou foi uns documentos de principios dos 90 que podían pertencer a membros de ETA e de <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Alternativa_KAS">KAS</a> pero que non estaban asinados nos que se falaba do periódico, pero sempre desde un punto de vista externo. A maioría destes arquivos xa saíran á opinión pública no seu momento, mesmo pasaron polo xuíz Garzón sen que este iniciase investigación algunha contra o xornal.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">O peche</span><br />Ao non atoparen probas, a Garda Civil solicita ao xuíz Juan del Olmo o peche de <span style="font-style: italic;">Egunkaria</span> para continuar a investigación. Deste xeito, a noite do 20 de febreiro de 2003, efectivos das forzas de seguridade clausuran a sede do periódico e entran nas casas de dez traballadores e colaboradores do medio para detelos e rexistrar os seus domicilios. Durante os cinco días seguintes permaneceron incomunicados por mor da aplicación da Lei Antiterrorista, tempo no que a metade dos detidos denunciaron torturas. O propio Martxelo Otamendi sinalou que durante a súa detención o único que lle preguntaron foi por unhas entrevistas que lles fixera había tempo a varios militantes de ETA e cuxa información non só estaba protexida polo secreto profesional, senón que xa fora investigada polo xuíz Garzón. Malia todo, o director do xornal denunciou que para obter esa información, a Garda Civil utilizou métodos violentos e vexatorios cara o reo.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">A investigación</span><br />Ao clausuraren o xornal, as forzas de seguridade incautaron moitos documentos tanto no medio como nas vivendas dos detidos, mais non atoparon ningunha referencia ou presenza de ETA, e moito menos relativa ao financiamento. O que si que se descubriron foron algunhas irregularidades económicas relacionadas coa xustificación de subvencións, por iso o sumario dividiuse en dous. Por unha banda o relacionado co peche e polo outro o económico.<br /><br />O argumentario esgrimido po<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.elpais.com/recorte/20100412elpepunac_1/XXLCO/Ies/Manifestacion_favor_Egunkaria.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 288px; height: 190px;" src="http://www.elpais.com/recorte/20100412elpepunac_1/XXLCO/Ies/Manifestacion_favor_Egunkaria.jpg" alt="" border="0" /></a>lo xuíz foi mudando co tempo. Se nun primeiro momento se pecha <span style="font-style: italic;">Egunkaria</span> porque financia a ETA, ao non atoparen probas disto dálle a volta aos termos e di que foi a banda armada a que financiou o proceso de constitución do xornal, sinalando como inverosímil que o medio conseguise o capital inicial grazas a doazóns sen o impulso de ETA. Asemade, comezouse a seguir a liña argumental de que os obxectivos de <span style="font-style: italic;">Egunkaria</span> coinciden cos da organización violenta xa que ámbolos dous apostan pola plena normalización do éuscaro en todos os territorios que conforman Euskal Herria.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">A acusación e o xuízo</span><br />Na época da clausura e da primeira parte da investigación, a fiscalía compartía os postulados coa Garda Civil e co xuíz Juan del Olmo. Agora ben, a cousa cambiou unha vez que o PSOE chega ao goberno do estado e Olga Sánchez é substituída por Miguel Ángel Carballo como fiscal asignado ao caso <span style="font-style: italic;">Egunkaria</span>. Constátase que non había base para xulgar a ninguén e retiran a acusación. Pero o proceso continuou, xa que as organizacións Asociación de Víctimas del Terrorismo (AVT) e Dignidad y Justicia (DyJ) quixeron manterse como acusación particular.<br /><br />O primeiro xuízo contra os cinco acusados comezou o 15 de decembro de 2009 e quedou visto para sentenza o 1 de febreiro de 2010. No seu desenvolvemento foron quedando en evidencia a falsidade das acusacións, concluíndo cunha sentenza favorábel aos xornalistas e ao propio medio. Asemade, neste documento xudicial cuestiónase como se levou o proceso, o inxustificábel do peche, a acusación sen fundamento e a verosimilitude das denuncias de tortura.<br /><br /><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Jmkf3LOgcbo&hl=es_ES&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/Jmkf3LOgcbo&hl=es_ES&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="385" width="480"></embed></object><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Reflexión final</span><br />Resulta difícil comprender o peche do diario <span style="font-style: italic;">Egunkaria</span> sen ter en conta o contexto político da época. No estado, o goberno Partido Popular de Aznar tiña un marcado carácter antinacionalista. Lonxe quedaban xa os pacto co PNV e con CiU da primeira lexislatura. Na Comunidade Autónoma Vasca, o debate sobre a cuestión nacional estaba en plena actualidade, de feito, meses despois presentaríase o chamado “Plan Ibarretxe”. Nestas circunstancias, o peche de <span style="font-style: italic;">Egunkaria</span>, nena mimada da cultura vasca, supuña unha chamada de atención non só ao soberanismo vasco, senón a calquera reivindicación identitaria.<br /><br />A clausura de Egunkaria é un exemplo da precariedade democrática que aínda ten o Estado Español a día de hoxe e no que conflúen varios condicionantes:<br /><ol><li>A existencia dun debate nacional aínda non resolto</li><li>A vixencia dun conflito armado nunha parte do Estado</li><li>A vontade de certos sectores de vencellar toda a reivindicación nacional e/ou identitaria coa violencia.<br /></li></ol>A estratexia levada a diante por determinados sectores extremistas do “todo é ETA” é un grave perigo para as liberdades cívicas, non só en Euskal Herria senón en todo o Estado Español. Mentres este discurso siga vixente entre líderes políticos, mediáticos, e poder xudicial será moi complicado manter unha democracia normalizada nun contexto non violento, respectuoso con todas as opcións políticas e na que se poida exercer o xornalismo coa maior liberdade posíbel.<br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">Para máis información do proceso, podes acceder a un <a href="http://www.javierortiz.net/voz/egunkaria">FAQ</a> redactado polo xornalista de Egunkaria Imanol Murua e traducido ao castelán no blog de Javier Ortiz.</span><br /><br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-28894566063782296562010-06-11T23:49:00.000+02:002010-06-13T23:39:13.767+02:00Un par de videos de Galiza e VenezuelaHoxe teño pouco tempo para actualizar a bitácora. Así que limitareime a compartir convosco un par de videos que vin estes días.<br /><br />O primeiro titúlase <span style="font-style: italic;">"10 anos do BNG Creando Realidades en Compostela"</span> e como deduciredes polo título é un documentario conmemorativo dunha década de participación nacionalista no goberno da capital. Son preto de 25 minutos de entrevistas cuns 60 veciños e veciñas da cidade falando de distintos aspectos relacionados coa actividade institucional do Bloque no concello: participación cidadá, zonas verdes, política cultural, etc. <a href="http://bng-compostela.org/info-bng-local-bng-santiago-72/958-o-bng-celebrou-os-seus-10-anos-no-goberno-de-santiago-coa-estrea-dun-documental-">Presentouse o pasado día 2 de xuño no Teatro Principal</a>, e dende entón está dispoñíbel en Vimeo para que todo o mundo poida ter acceso. Recoméndovos que o vexades, realmente paga a pena e non se fai para nada pesado.<br /><br /><object height="280" width="498"><param name="allowfullscreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=12361091&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=00ADEF&fullscreen=1"><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=12361091&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=00ADEF&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" height="280" width="498"></embed></object><p><a href="http://vimeo.com/12361091">BNG - 10 anos</a> from <a href="http://vimeo.com/user3782477">BNG de Santiago</a> on <a href="http://vimeo.com/">Vimeo</a>.</p><span class="fullpost">O outro video que quería compartir convosco acabo de descubrilo a través do <a href="http://twitter.com/contradiscurso">Twitter de Xabier Pérez Igrexas</a>. É un anuncio promocional da conta que Hugo Chávez abriu recentemente nesta rede social. Na miña opinión, Venezuela está a traballar nunha liña moi interesante no que á comunicación en internet se refire. Comezaron coa <a href="http://psuv.org.ve/">páxina do PSUV</a>, seguiron co <a href="http://twitter.com/chavezcandanga">Twitter</a>, a <a href="http://guerrillacomunicacional.blogspot.com/">Guerrilla Comunicacional</a> e hai pouco o <a href="http://www.chavez.org.ve/">blog de Chávez</a>. A medida que desde o goberno van <a href="http://www.chavez.org.ve/temas/noticias/nuevas-lineas-telefonicas-vargas/">aumentando o acceso das clases populares a internet</a>, o movemento revolucionario estase a introducir nas redes sociais para espallar a súa mensaxe. E falando de políticos nas redes sociais, o portavoz nacional do BNG tamén <a href="http://bng-galiza.org/opencms/opencms/BNG/global/contidos/novas/portada/nova_1502.html?uri=/BNG/global/seccions/portada/index.html">creou recentemente</a> unha conta en <a href="http://www.facebook.com/guillermevazquez">Facebook</a>, outra en <a href="http://twitter.com/guillermegz">Twitter</a> e un <a href="http://guillerme.info/">blog</a>. Queda bastante por mellorar, pero é un avance.<br /><br /><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/SjUvADdF5AM&hl=es_ES&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/SjUvADdF5AM&hl=es_ES&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="385" width="480"></embed></object><br /><br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2677447789151080626.post-65151034327681709942010-06-10T01:43:00.006+02:002011-08-08T11:42:10.305+02:00Novo disco de Iron Maiden para o 16 de agosto<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://ironmaiden.com/The-Final-Frontier-300.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 300px; height: 300px;" src="http://ironmaiden.com/The-Final-Frontier-300.jpg" alt="" border="0" /></a>
<br />Xa está confirmada a data de saída de Final Frontier, o vindeiro disco de estudo de <a href="http://www.ironmaiden.com/">Iron Maiden</a>. Queda para o 16 de agosto. Se non podedes agardar até entón para escoitar aínda que sexa un pouquichiño do novo material da dama de ferro non vos preocupar. Puxeron para <a href="http://ironmaiden.com/download/index.html">descargar gratuitamente</a> o single El Dorado, xunto cun traballo artístico especial para esta canción deseñado por <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Melvyn_Grant">Melvyn Grant</a>. Se vos son sincero, despois de escoitar este tema varias veces...decepcionoume un pouco. Fáltalle esa garra e potencia que caracterizou aos Maiden. A ver se o resto do disco vai mellor, aínda que as declaracións de <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Bruce_Dickinson">Bruce Dickinson</a> non son moi esperanzadoras. Para o vocalista "El Dorado é un anuncio do que vai vir no novo album de estudo. Ademais incluirémolo no noso set do Final Frontier World Tour." Esperemos que se equivoque, senón vai quedar un disco moi mediocre. Nada comparado con "<a href="http://open.spotify.com/album/0EZaqf2RDB0ZtqsuJj5PEo">A Matter of Life and Death</a>" ou mesmo co "<a href="http://open.spotify.com/album/0jt8OtAiK8HEAGWRrX4VY7">Dance of Death</a>".
<br /><span class="fullpost">
<br />Por outra banda, xa se fixo pública tanto a relación de concertos da xira como o título do resto de cancións do álbum. A única parada que farán na Península será o día 21 de agosto nos Países Cataláns, concretamente en Valencia. Unha magoa para os seareiros galegos que sexa tan lonxe. De todos os xeitos, se podedes facer o esforzo, recomendo ver a Iron Maiden en directo, son sinxelamente incríbeis.
<br /></span>
<br /><span class="fullpost">Se queredes ampliar a información tedes a <a href="http://ironmaiden.com/thebigbang_2.html">nota de prensa</a> (en inglés) na súa páxina oficial.
<br />
<br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtD4zqVEOVOpEwrcawXulET_5eGQtJfBOs47idX0Hh_owfxU5t-lPg3XhWfK1ocbO8mR4c4baOQKgTKwGfT2bKYpUUXD1Gn3axmQtEVsnisd09GNebCd5pcix-ihSR9WofZ75GqzbGIM21/s1600/eldorado.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 318px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtD4zqVEOVOpEwrcawXulET_5eGQtJfBOs47idX0Hh_owfxU5t-lPg3XhWfK1ocbO8mR4c4baOQKgTKwGfT2bKYpUUXD1Gn3axmQtEVsnisd09GNebCd5pcix-ihSR9WofZ75GqzbGIM21/s320/eldorado.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5480931395264758770" border="0" /></a>
<br /></div>
<br /></span>Duarte Romero Varelahttp://www.blogger.com/profile/05587166208200946027noreply@blogger.com0