Foi un 12 de agosto

Levaba tempo sen escribir na bitácora. Como xa dixen noutras entradas, o traballo e a preguiza pasan factura pero a ver se desta volta me animo e doulle un pouco máis de continuidade a isto (gustaríame saber cantas veces me fixei este obxectivo desde que abriu Revolta Rockeira).

Seguro que moitos de vós, ao mirar que data é hoxe, xa saberedes de que vou falar. Como non podía ser doutro xeito nun doce de agosto, a entrada está dedicada a Moncho Reboiras. Non quero enrrollarme explicando a figura deste histórico militante nacionalista, pois iso xa o fixen noutro post. Mais si que me gustaría facer un par de reflexións. A primeira delas é sobre a importancia de conmemorar a este tipo de figuras. Pódese escoitar en certos sectores do nacionalismo, sobre todo nos chamados "aperturistas", que as homenaxes a Moncho Reboiras e ás loitas daquela época forman parte do pasado e que pouco ou nada inflúen na sociedade de hoxe en día. Pode que non sexa un tema de actualidade, que xa pasaron moitos anos do seu asasinato, mais coido que non debemos perder a memoria. É fundamental coñecer a nosa historia, saber de onde vimos, para poder fixar o rumbo que queremos seguir. Non debemos caer na exaltación dos símbolos pero tampouco prostituílos. Os 12 de agosto débennos servir para recordarmos que é o que nos leva a defender a causa do nacionalismo e da esquerda e lembrar a todos aqueles que deron o mellor das súas vidas por un proxecto no que crían. Incluídos -e isto semella que a UPG o esquece- aqueles que por un ou outro motivo ficaron excluídos do discurso oficial do movemento nacionalista galego pero que traballaron, traballan e traballarán polo mesmo que Reboiras, Bóveda e todos os mártires do pobo galego.