Crónica da Patria

Quixen deixar pasar uns días para facer unha reflexión do que foi este Día da Patria 2008. Cumpría aclarar as ideas e botarlle un ollo aos principais xornais electrónicos e en papel antes de facer comentario algún. Gustaríame comezar este pequeno artigo collendo un anaco dunha noticia que saíu publicada en El País o día despois da nosa festa nacional. Asinaba un tal Daniel Salgado e tanto o primeiro parágrafo coma o último non teñen desperdicio.

Hay una consigna que, en la manifestación que el BNG celebra por el Día da
Patria, continúa siendo la más unánimemente coreada: "Galiza ceibe / poder
popular!". Y aunque desde el palco de la dirigencia tienden a suprimir la
segunda parte del pareado -Anxo Quintana terminó su discurso con un sonoro "viva
Galiza ceibe!, viva o BNG!"-, y los gritos a favor de la independencia se
multiplican, la heterogénea masa del partido acalla discrepancias recurriendo a
la palabra de orden histórica. Ayer, en A Quintana de Santiago de Compostela
hubo más de 15.000 personas detrás de una pancarta con el lema "Creemos en
nuestro País".
(...)
El que, según especulaban estos días columnistas
cercanos a la cúpula del BNG, pudo ser el último Día da Patria tal y como era
conocido hasta ahora, contó con las habituales adhesiones de partidos de todo el
mundo. La lectura de las siglas, en voz de la secretaria general de Galiza Nova,
Iria Aboi, sirvió para tomar la temperatura política de la organización
mayoritaria del nacionalismo gallego. Si a la mención de Unió Democràtica de
Catalunya la recibió una mezcla de indiferencia y abucheos, al saludo del
Partido Comunista de Cuba lo siguió una ovación estruendosa. "¡Cuba sí, yanquis
no!". Y una parte de la militancia juvenil proclamaba: "A nosa estrela / é
vermella!". El País 26/7/08

Coido que estes dous anacos do texto de Daniel Salgado son moi ilustrativos do que eu palpei neste Día da Patria 2008. A cada ano que pasa, hai unha maior diferenza entre a dirixencia quintanista e a militancia de base. Mentres que o Portavoz Nacional defende un discurso fundamentado no papel do BNG nas institucións e de carácter moi descafeínado tanto na cuestión nacional como no baremo esquerda-dereita; as bases manteñen o carácter autodeterminista e popular que sempre caracterizou ao Bloque. Este ano foi a primeira vez que escoitei na Praza da Quintana berros que amosaban o malestar de moita xente con certas decisións que ven tomando a dirección nacionalista. O ter substituído a tradicional estrela vermella por un eslamiado azul non sentou moi ben no conxunto dunha militancia que aínda cre que o poder popular ha de ser unha reivindicación básica do nacionalismo. De aí que un sector das mocidades decida non manter a disciplina dos seus compañeiros e berrar sen traba algunha “a nosa estrela...é vermella”. Asemade, resulta moi interesante ver como reaccionou o público perante as delegacións convidadas. Mentres que os nosos compañeiros de Galeuscat recibiron bastantes apupos, o Partido Comunista de Cuba ergueu tódalas voces nun enxordecedor “Cuba si, ianquis non!”. As diferenzas entre UDC e os revolucionarios cubanos son evidentes. Con quen está o BNG? Que nolo diga Quintana. Aínda que se cadra estaba moi ocupado gañándose el tamén os apupos do público. Que sorpresa levamos tódolos alí presentes cando o noso Portavoz Nacional nos espeta un “representación do BNG no vindeiro parlamento GALLEGO”. Pódese dicir que é un lapsus, que lle pode ocorrer a calquera, se ben a realidade é que non lle ocorreu a Beiras, senón a el.

En definitiva, coido que a día de hoxe Quintana non representa dentro do BNG a ninguén máis que á xente vinculada á Xunta e ao resto de institucións nas que temos presenza. É necesario reflexionarmos sobre cara onde vai o BNG e se o camiño que está a seguir é o que queremos. Antón Losada, nun artigo en A Nosa Terra dicía que o Bloque tiña que decidir se está preparado para ser un partido de goberno e deixarse das lerias pre/post-revolucionarias que defenden a UPG, Camilo e Beiras, é dicir, de avanzar directamente cara a homologación co resto de forzas políticas. De asumir ao 100% os postulados quintanistas.