Sobre a independencia dos movementos sociais

Moito teño escoitado falar ultimamente da independencia dos movementos sociais. En canto unha determinada plataforma, organización ou colectivo cívico empeza a coller certa forza, comezan a proliferar as voces disidentes que critican a progresiva asimilación do movemento por parte dun partido ou organización política. Pasou con Nunca Máis!, coa plataforma Non á Guerra, cós CAF ou coas Asembleas de Estudantes. Pero eu pregúntome..


Que ven sendo iso da "independencia dos movementos sociais"?

Poderiámolo definir como a autoorganización da sociedade civil lonxe da tutela de organizacións políticas. Porén, a experiencia demóstranos que isto non é outra cousa que unha quimera. Hai unha serie de movementos e colectivos nos que o seus integrantes adoitan ter un certo compromiso político e que comulgan en maior ou menor medida cun determinado partido ou organización. Esta tendencia vése reflectida na liña ideolóxica do propio colectivo. Poñendo exemplos reais, podemos ver a semellanza programática que teñen a CIG ou os CAF có BNG.

Por outra parte, tamén cómpre sinalar que os militantes dunha organización política, tenden a afiliarse aos mesmos colectivos, xa que é un xeito de estender a forza e a ideoloxía do propio partido. Continuando có exemplo de antes, podemos ver como moitos militantes do BNG e de Galiza Nova participan tamén nos CAF e na CIG, e como estas organizacións poden servir á súa vez de ponte para entrar no BNG.

A experiencia tamén nos demostra como os dirixentes políticos adoitan copar os cargos máis importantes dos movementos e colectivos nos que participan. Con todo, é algo que non nos debe extrañar, xa que poderiamos dicir que é unha tendencia natural. Unha persoa "curtida" na acción política terá unha maior capacidade de dirección e ocupará sempre os cargos de maior responsabilidade.

Con isto quero dicir que hai unha serie de movementos (sindical, estudantil, xuvenil...) que tenden a politizarse e rematan asociados a algún partido ou organización. É un trazo que por moito que queiramos, non poderemos evitar, pero que ten consecuencias moi positivas, xa que esa "simbiose" en moitas ocasións permite que os movementos pervivan, nutríndose de militantes e simpatizantes das organizacións políticas.

Pero o máis criticado polos amigos da "independencia dos movementos sociais", é que nas reunións das organizacións políticas, se decidan as posturas dos colectivos cívicos. Isto tamén é algo normal e inevitábel. Parémonos a reflexionar. Se un partido participa activamente nunha asociación, é lóxico que decidan unha postura común. Até hai ningún problema. Pero claro, como teñan a maioría...daquela chámaselle dirixismo.

14 comentarios:

10 de setembro de 2007 às 14:07 Tiago Vermelho disse...

Como se nota que ti non pasaches pola experiencia de ver como o traballo de anos (propio ou de outros) é tirado polo chan por unha decisión tomada na Avenida de Lugo ou en calquer outro lugar.

O problema non é que os membros dun colectivo ou organización militen nun determinado partido, senón que a pertenza a ese partido condicione a súa actuación, sobre todo cando son a maioría.

No xogo de maiorías e minorías a primeira non pode imporse e facer e desfacer ó seu antollo sen contar co resto e criminar ó contrario. Por que? Porque impide o traballo dos demais, vicia a vida interna e converte a organización nunha simple correa de transmisión, obrigando ós militantes que non concordan a abandonar. Iso é o fai a UPG, e o que fai Primeira Linha. Chámase dirixismo.

Foi así como a UPG converteu organización vivas e activas como ADEGA ou a SGHN (Sociedade Galega de Historia Natural) en fósiles que editan revistas. Só abren a boca cando interesa. Non son organización nas que a militancia participe activamente indepentementa da súa afiliación, senón chiringuitos onde todo ben marcado desde arriva ou desde o local dun partido.

Non se trata de obviar a realidade de que os militantes máis activos dos partidos soen (non sempre) estar en colectivos determinados e viceversa, senón conseguir que a militancia nun partido non condicione a vida interna e permita a pluralidade e autonomía destes.

Se queres unha explicación mellor tela en Reconstruyendo la izquierda, Parte III: El nuevo instrumento político, de Marta Harnecker

10 de setembro de 2007 às 14:14 Zape (entre outras muitas cousas) disse...

Ben, en xeral gustoume o teu artigo. E cando falas do resultado positivo da intervención no sentido de que os movemementos sociais se nutren de máis xente, teño que darche a razón. Ó final indicas moi ben o problema: dirixismo. A min gústame pensar nos movementos sociais coma una sorte de traballo común de organizacións diversas (lembremos que Nunca Máis contaba co apoio de xentes tan diversas como a UPG, CNT e así). É o dirixismo é un cancro, que subordina unha plataforma a un partido.

Ai, canto temo por Causa Galiza... (e sería unha mágoa)


Saúde

12 de setembro de 2007 às 12:35 Ninsesabe disse...

Alégrome da túa volta á actividade, que ven coincidindo coa miña despois da desconexión dixital veraniega.
No tocante ó teu post, persoalmente estou bastante de acordo con Lord of the soviets.
Moito ánimo para o curso que comenza.

12 de setembro de 2007 às 18:18 Xan Guindán disse...

Mmm, a ver, vou responder ao comentario do amigo Santi porque hai cousas coas que estou de acordo e outras coas que discrepo. Os que me coñezan xa saben que nestes temas teño un pensamento un tanto maquiavélico.

En primeiro lugar dis que "o problema non é que os membros dun colectivo ou organización militen nun determinado partido, senón que a pertenza a ese partido condicione a súa actuación, sobre todo cando son a maioría". Discrepo totalmente neste punto. Par min a pertenza a un determinado partido ou organización TEN QUE CONDICIONAR necesariamente a actividade nos movementos socias. Coido que o partido debe decidir cal será a actuación dos seus militantes en determinados colectivos nos que participen. Vexo importante manter unha postura unitaria có fin de aumenta-la presenza e a influencia da propia organización na sociedade.

Nun segundo lugar, criticas que a corrente dominante (vinculada a un partido) impoña as súas decisións amparándose na súa condición de maioría e sen ter en conta as opinións dos demáis. Neste caso gustaríame facer un par de puntualizacións.

1) Supoño que te referirás a calquera tipo de maioría, non só a vinculada a un partido. Como ben saberás, calquera tipo de colectivo é susceptíbel a que se creen fraccións.

2)Coido que un partido que pretenda aumentar a súa presenza nos movementos sociais, e que estos sirvan como medio para acada-los seus obxectivos, debe de manter unha certa hexemonía. Esto non quere dicir que non respete as opinións dos demais, ao contrario. Ten que facer todo o posíbel por integrar a toda a organización nunha posición semellante á do partido, aínda que para isto haxa que facer concesión. Para min é un erro político provocar enfrontamentos entre maioría e minoría. Débese de integrar ás minorías dentro do posíbel. Deste xeito aseguras un bo ambiente de traballo e á súa vez consigues os obxectivos desexados.

Cando falas do papel da UPG en colectivos como ADEGA ou a SGHN
, douche a razón. Eu creo que hai que diferenzar dous xeitos de traballar nos movementos sociais.

1º) O propio de organizacións altamente politizadas (sindicatos, movementos de estudantes) no que hai que facer que TODO o partido milite neles, defendendo unha postura común e actuando do xeito que expliquei arriba.

2º) En movementos socias pouco ou nada politizados, debemos asegurar a presenza do partido, pero non dun xeito hexemónico. Hai que instar aos militantes a que participen activamente nas organizacións da sociedade civil, e que constantemente estén transmitindo a opinión do partido. Deste xeito, pular porque a lingua vehicular do colectivo sexa o galego, pode ser un xeito de transmitir parte da ideoloxía nacionalista. Un militante debe ser sempre coherente coas posturas do partido, e desempeñar un papel moi activo nos movementos sociais.

Creo que con este comentario complemento o xa dito no post

Saúde e Terra

13 de setembro de 2007 às 16:14 Tiago Vermelho disse...

Há umha cousa que nom comprendo. Por que se rejeitas o leninismo empregas aquí a noçom de partido de vanguarda? Por que os movimentos sociais precisan dum partido que os dirixa?
Um movimento social nom é umha correia de transmissom, que é como os entendes tu. Parasitando os movimentos nom aumentas a tua influência na sociedade, simplesmente afogas o movimento e rematas com el. ADEGA só é um de tantos exemplos.

13 de setembro de 2007 às 19:57 Xan Guindán disse...

Efectivamente rexeito o leninismo, mais hai algún resto que, como ves, aínda me queda.

Dís que "parasitando" os movementos sociais o que fas é afogalos. Non o creo. Fíxate en ERGA, por exemplo. Máis dirixismo que neste caso non sei onde haberíá. A Manuel Mera (hoxe do MpB)envíaoo a UPG para organiza-lo movemento estudantil. Un tío que non era estudante! E os resulados xa os coñeces, en dous anos 1000 persoas nunha Asemblea Nacional. Dirixido todo, obviamente, pola UPG.

14 de setembro de 2007 às 13:23 Tiago Vermelho disse...

Sim o creo. Falo da principal organizaçom ecoloxista galega anulada, da principal asociaçom de conhecemento da natureza desactivada, e das suas coselharias, onde crean CCOO para combater a CIG (sindicato maioritário na Xunta), nom vaia ser que denunciem a corrupçom.

A respeito de ERGA, lembra que se desfixo dela quando deixou de ser util, por muito que diga a historiografia oficial.

E por favor, cambia de tema, que estou a coincidir en demasiadas coisas com o Espanholito.

14 de setembro de 2007 às 20:37 Xan Guindán disse...

No de ADEGA xa sabes que che dou a razón. E xa expliquei antes o que opino sobre os dous tipos de organizacións e a participación dos partidos nelas.

Claro que ERGA se desfixo cando xa non era necesaria. Ten en conta que naceu nun momento no que o nacionalismo maioritario era o marxista (UPG)e que eran unha organización puramente revolucionaria. Unha vez creado o BNG e có tema da casa común e todo iso, ERGA fóronse diluíndo nos CAF, organización que, ao igual que o bloque, serven para aglutinar.

Tranquilo que mañá cambio de tema que se conmemora a morte de Jonhy Ramone e iso merece un post. Aínda que claro que te pareces a Españolito. Jipis-comeflores os dous

15 de setembro de 2007 às 12:28 Tiago Vermelho disse...

Algo tinha que parecer-me, para algo estamos na mesma Fronte na que cedo estaras tu. Pode que Jipi-comflores, mas nunca chico-bershka.

18 de setembro de 2007 às 00:52 amarante disse...

xq sempre vos metedes comigo?

XD

24 de setembro de 2007 às 23:14 Zape (entre outras muitas cousas) disse...

Porque es tan incribelmente vacilábel, meu bo Españolito...

25 de setembro de 2007 às 22:11 Tiago Vermelho disse...

QUER QUEIRAM!
QUER NOM!!
LIGA EM ESPANHOL!!!

11 de novembro de 2007 às 16:08 xurxocimadevila disse...

claro que sempre haberá grupos de intereses dentro dos movimentos sociais, moi debiles por certo na nosa sociedade civil. O que hai que criticar é ese vicio sectarista q busca favorecer o partido ou organización en vez de favorecer os intereses polos que o movemento se move. Eso é o que pasa neste país. os tempos dos caciques "seguen" chegados, porque se sustituiu a súa cor. hai que acabar cos trepas para que os movementos sociais sexan independentes dentro da dependencia.

saudos

12 de fevereiro de 2008 às 21:06 Zape (entre outras muitas cousas) disse...

Neno, actualízaste menos que os estatutos da FPG...


Huas, huas, retrnaca nacional-popular

(Aplausos)

Postar um comentário