Apuntamentos sobre o debate

Hoxe tivo lugar a primeira xornada do "Debate sobre o estado da nación (sic)". Non o vin en directo pola televisión, pero seguino a través de Eskup, a rede social de El País. Un exemplo de como aplicar as novas tecnoloxías e a comunicación social ao mundo do xornalismo. Grazas a isto, non só ía lendo un resumo do debate que elaboraban os ciberperiodistas, senón que completaba a miña visión coas anotacións de expertos en comunicación política, deputados que estaban no hemiciclo e outros usuarios de Eskup que seguían a sesión parlamentaria.

Ao longo do debate evidenciouse o baixo nivel político dos dous grandes partidos estatais. Zapatero e Rajoy lanzaron sendos monólogos sen entraren a confrontar ideas e propostas. O Presidente do goberno centrou a súa intervención en loar os grandes éxitos do seu mandato, principalmente a aposta pola política social, e a xustificar as medidas económicas impopulares que tiña que tomar neste momento para manter os avances acadados. Agora ben, ningún anuncio de políticas de esquerda. Nin reforma das Sicavs, nin persecución do fraude fiscal, nin aumento do IRPF ás rendas máis altas. Só reforma laboral e conxelación das pensións.

No referido á sentenza do Estatut, outro dos grandes temas do debate, ZP quixo manterse equidistante. Por unha banda respectaba a decisión do TC, comprendía o malestar dos cataláns pero quería apuntarse un punto co PSC. Surrealista.

Neste contexto tan desfavorábel para o goberno en xeral e para Zapatero en particular, Rajoy tiña servido o debate en bandexa de prata. Aínda así, non foi quen de quedar por riba do seu adversario xa que ao longo da súa intervención non fixo nin unha triste proposta. Minto! Houbo unha! Disolver o parlamento e convocar eleccións. Como di Ignacio Escolar no seu blog, un quítate ti que me poño eu. Debe ser difícil facer propostas desde un punto de vista de dereita cando o PSOE está a apostar por unha saída neoliberal á crise. As diferenzas entre uns e outros son cada vez máis difusas. Neste sentido, o deputado de ERC Joan Tardá comentaba no Eskup que non entendía a que viñan tantos reproches de Rajoy a Zapatero se o goberno estaba a levar adiante a política que a dereita quería.

A pesar de que foi o PP quen recorreu o Estatut diante do Tribunal Constitucional e que foron eles os que axitaron durante anos o espantallo da ruptura de España, Mariano Rajoy quixo pasar bastante por alto este tema. Se cadra porque o españolismo exacerbado do seu partido converteunos nunha forza residual en Catalunya. Con todo, hai que ter moita cara para dicir que non hai que "botar máis leña ao lume" con este tema.

O resto de forzas políticas que interviñeron hoxe mantivéronse na súa liña. Destaco dúas, a do portavoz de CiU, Duran i Lleida e a de Joan Ridao de ERC. O primeiro seguiu na súa liña de facer propostas pero advertiu que a sentenza do Estatut levaba a moitos cataláns a apostar polo independentismo, e que o seu partido non ía ser xa tan respetuoso coa constitución. O portavoz dos republicanos afastouse dese posicionamento titubeante que mantivo sobre a reforma laboral e dixo que a política económica do PSOE, no canto de arremeter contra os poderosos e os causantes da crise, constituía un ataque contra as clases populares e as capas medias. Ben por ERC por esta rectificación.

En resumo, un debate tedioso, carente de propostas por parte da oposicion de dereita e claramente ignoradas as que fai a esquerda. Normal que cada vez haxa máis apatía cara a política ao presentar este tipo de espectáculos. Poucas cousas máis tristes hai que ver como os representantes dunha cámara pasan máis tempo fóra que dentro. Que credibilidade pretenden ter así?

En fin, a ver que acontece mañá, na quenda do grupo mixto (onde falará o BNG) e do grupo socialista.



0 comentarios:

Postar um comentário